‘โรมิโอ’ ไม่ศรัทธาความรัก ไม่รู้จักคำว่า ‘รักแท้’ เปรียบผู้หญิงเหมือนสายลมพัดผ่านมาแล้วผ่านไป ทว่าจู่ ๆ โชคชะตาก็เล่นตลกหอบ ‘ลมพายุ’ ที่ชื่อว่า ‘นภิสา’ พัดพาเข้ามาในชีวิต ชายหนุ่มไม่รู้จักรักก็ได้รัก ไม่รู้จักอ่อยก็ได้อ่อย ตัดสินใจทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมกอดเขา

Fairy นภิสา “ถึงเรียนมาน้อย ฟ้าก็รู้ตัวดีว่าคงเป็นได้แค่ไม้ประดับ ไม่สามารถเป็นต้นไม้ที่คุณจะนำไปปลูกภายในบริเวณบ้านแล้วรดน้ำพรวนดินให้มันเติบโตผลิดอกออกผลได้หรอกค่ะ” “ฟ้าเป็นต้นกล้าที่อ่อนแอ ถ้าคุณยังฝืนดึงดันนำไปใส่กระถางประดับไว้ข้างกาย สักวันหนึ่ง...มันจะเหี่ยวเฉาตาย เพราะอยู่ผิดที่ผิดทาง นั่นเพราะต้นไม้บางชนิดมันเลือกสถานที่ที่จะเติบโต เลือกน้ำเลือกดิน ที่สำคัญ...มันอาจเลือกเจ้าของเพื่อวางทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาประคับประคองไปจนเติบโต”

Romeo “ยายบ๊อง ชาตินี้เธอเป็นได้แค่เมียเศรษฐีนั่นแหละ อย่าคิดเลื่อนเปื้อนนักเลย” “คุณไม่ใช่หิ่งห้อยที่กระพริบแสงได้แต่เป็นเพชร และผมก็คือคนที่เก็บเพชรเม็ดนั้นขึ้นมา” “ถ้าคุณคือต้นกล้าที่อ่อนแอ ผมก็คือคนที่ขุดมันขึ้นมา ผมจะเป็นเจ้าของคุณ คุณสามารถวางทุกอย่างไว้บนมือผมได้ ผมจะฟูมฟักต้นกล้าน้อย ๆ นี้ให้เติบโตด้วยตัวเอง” “วางสิ่งที่คุณกังวลทิ้งเสีย ผมจะทำให้คุณเป็นคนที่เหมาะสมกับผมเอง”