“ตกลงคุณมีแผนอะไร? แค่ซอสกระปุกเดียวต้องพาตัวเองมาทรมานทุกวันเชียวเหรอ”

เมื่อสวีเจ้าอิ่งเปิดประเด็น ฉู่จิงหงจึงยอมแย้มพราย “มันไม่ใช่แค่ซอสกระปุกเดียว แต่เป็นเงินขาวๆ สองวันนี้มีลูกค้าย้อนกลับมาสั่งบะหมี่เนื้อแกะตลอด เพื่อรักษามาตรฐานรสชาติให้สม่ำเสมอ ผมไม่มีทางอื่นนอกจากยอมเสิร์ฟบะหมี่เนื้อแกะใส่ซอส”

“เห็นแก่เงินจริงๆ”

“การหาเงินคือความสุข ผอ. สวีก็เป็นนักธุรกิจ น่าจะเข้าใจความรู้สึกนี้นี่”

ฉู่จิงหงพูดด้วยท่าทางอินจัด แต่สวีเจ้าอิ่งไม่อยากฟัง “ฉันไม่ได้คิดจะอยากหาเงินมากเท่าคุณ”

“ผอ. สวี คุณลองคิดดูสิ แค่ซอสกระปุกเดียวเองน่า กินคนเดียวไม่อร่อยเท่ากินกันหลายๆ คนหรอกนะ ผมจะออกค่าใช้จ่ายให้”

สวีเจ้าอิ่งแค่นเสียงหัวเราะ “คุณหาเงินเก่งอยู่แล้ว ฉันมองไม่เห็นความจริงใจของคุณเลย”

“คุณอยากจะบอกอะไรกันแน่ ผมยอมทุ่มสุดตัวเลยนะเอ้า!”

“รับเลี้ยงพีพี…คุณทำได้ไหม”

 

……………………………………………………………………………………………………

 

สิ่งที่ ‘สวีเจ้าอิ่ง’ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสัตว์ป๋อจยาเกลียดสุดๆ ก็คือคนทิ้งสัตว์เลี้ยง!

ตอนพบว่า ‘พีพี’ หมาปั๊กพันธุ์ผสมถูกทิ้งอยู่ในกรงของโรงพยาบาลเป็นเวลาเกือบสามเดือนทำให้เธอเดือดจัด ทว่าเมื่อหาทางติดต่อคนใจร้ายอย่าง ‘ฉู่จิงหง’ เชฟหนุ่มเจ้าของร้านอาหารมองโกเลียในชื่อดังได้ เขากลับบ่ายเบี่ยงไม่ยอมมารับเจ้าหมาที่น่าสงสารกลับไป งานนี้เธอจึงต้องบุกไปพบเขาด้วยตัวเอง แต่ใครเลยจะรู้ว่าการพบกันในครั้งนั้นจะทำให้ชีวิตของสัตวแพทย์สาวเปลี่ยนไป… เมื่อเชฟหนุ่มเกิดติดใจในรสชาติของ ‘ซอสประจำตระกูลสวี’ ของเธอเข้า ปฏิบัติการตามตื๊อเพื่อขอสูตรซอสจึงเริ่มต้นขึ้น!