ห้าพันปีก่อน มีดอกไม้สีแดงงอกขึ้นมาในวิมานเบิกอรุณ
ห้าพันปีต่อมา ข้าบำเพ็ญจนสามารถกลายร่างเป็นเซียน
บุคคลแรกที่ข้าได้เห็นก็คือเขา ‘ซวี่หนาน’ เทพสงครามแห่งแดนสวรรค์
เขาคือเทพบรรพกาลผู้อุบัติขึ้นมาจากพลังของฟ้าดิน
ทั่วทั้งสามภพ ยามกล่าวถึงเทพสงคราม ไม่มีผู้ใดไม่เลื่อมใส ไม่มีผู้ใดไม่ครั่นคร้าม
แต่ไม่รู้ว่าด้วยเหตุอันใด เขากลับเร้นกายอยู่ในวิมานมานานหลายหมื่นปี

เขาตั้งชื่อให้ข้าว่า ‘เสี่ยวเฟย’ ให้ที่พักพิงแก่ข้า ยอมให้ข้าเรียกเขาว่าซือฝุ
เซียนบุปผาอย่างข้าจึงกลายมาเป็นศิษย์เพียงหนึ่งเดียวของเทพสงคราม
เขาคอยปกป้องข้ามาหนึ่งร้อยปี ข้าจึงได้รู้ตัวว่าข้ารักเขา
ทว่าในใจของเขากลับมีเพียงเงาของคนผู้หนึ่งที่จากไปเนิ่นนานแล้ว
ถึงอย่างนั้นข้าก็ไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ
ต้องมีสักวันที่ภาพสะท้อนในดวงตาของเขาจะเป็นข้า...ไม่ใช่ ‘อาหง’ ผู้นั้น!