สวัสดีวันอังคารจร้าาาา วันนี้แอดมินตัวน้อยๆ(เตี้ยแหละ!) จะมีรีวิว+สปอยล์นิยายวายออริแนวหม่นๆ แต่อบอุ่นหัวใจ ที่พออ่านจบแล้ว รู้สึกอยากกอดพระเอกนายเอกแน่นๆแล้วบอกพวกเค้าว่า มีความสุขให้มากๆนะ ในที่สุดโลกก็ใจดีกับพวกเธอแล้ว

เปิดเรื่องมาที่คู่รักคู่นึงชื่อ ’คลื่น’ กับ ’คราม’ ไปเที่ยวทะเลกัน ทั้งสองคนพยายามทำตัวสนุกสนานหยอกล้อกันไปมา แต่คนอ่านสัมผัสได้ว่าทั้งคู่กำลังเศร้ามากด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง พวกเขาเล่นน้ำจนพอใจแล้วก็มานั่งคุยกันไปดูพระอาทิตย์ตกกันไปจนพอเห็นว่าเย็นแล้วก็ชวนกันกลับบ้าน ทั้งสองอาลัยอาวรณ์เพราะไม่รู้ว่ากลับไปแล้วจะได้มีโอกาสเจอกันอีกเมื่อไหร่ แต่ก็สัญญากันไว้ว่าจะพยายามรักและดูแลกันให้ดีที่สุด จะรอจนกว่าจะได้อยู่ด้วยกัน ขณะที่คลื่นกำลังขับรถกลับเขาก็พูดคุยหยอกล้อกับครามไปด้วย พยายามทำให้ตัวเองและครามหายเครียด เพราะรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญต่อจากนี้มันยาก เขาบอกรักครามอีกครั้งแม้ว่าตลอดหลายปีที่คบกันมาเขาจะเคยบอกรักครามไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วนก็ตาม

.

ระหว่างทางกลับบ้านขณะที่คลื่นไม่ทันระวังตัวก็มีรถเสียหลักพุ่งเข้าชนกับรถของพวกเขาอย่างจังจนรถพลิกคว่ำไปหลายตลบเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว หลังความวุ่นวายสงบลง คลื่นที่บาดเจ็บสาหัสก็มองไปเห็นครามที่หมดสติเนื้อตัวชุ่มโชกไปด้วยเลือด เขาพยายามร้องเรียกครามด้วยความยากลำบาก และก็ต้องใจสลายเมื่อเอามือไปอังที่จมูกแล้วพบว่าครามหมดลมไปเสียแล้ว คลื่นพยายามดึงตัวครามมากอดไว้และมองหาทางออก แต่แล้วเขาก็ต้องรู้สึกสิ้นหวังเพราะสายตาเหลือบไปเห็นเปลวไฟและจมูกได้กลิ่นน้ำมัน ในที่สุดชายหนุ่มก็ดึงร่างไร้วิญญาณของคนรักมากอดไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วพร่ำเรียกชื่อและบอกรักเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนวินาทีสุดท้ายก่อนที่เสียงระเบิดกึกก้องจะดังขึ้นพร้อมกับสองชีวิตที่สลายหายไปตลอดกาล...

.

ทางตอนเหนือของประเทศหนึ่ง มีชายหนุ่มภูมิฐานอายุ 28 ปีผู้หนึ่ง เขาเป็นเจ้าของกิจการอุตสาหกรรมแทบทุกอย่างในประเทศ ชื่อของเขาคือ ‘ไตรภพ อธิษฐ์โภคิน’ (แค่ชื่อก็รู้ละว่ารองเท้านางแพงกว่าบ้านกู) คุณภพเป็นคนเก็บตัว มีเพื่อนสนิท(คิดไม่ซื่อ)เพียงคนเดียว ด้วยเพราะครอบครัวของเขาจากไปหมดแล้ว เขาจึงเป็นนายเหนือหัวเพียงคนเดียวของคฤหาสน์หลังเท่าเกาะภูเก็ต(อิจว่ะ!) และมีบริวารมากมายรองมือรองเท้า เพื่อนสนิทคุณภพชื่อ ‘ธาร’ คุณชายน้อยจากตระกูลร่ำรวยตระกูลหนึ่ง นางแอบชอบคุณภพอย่างเปิดเผยมาตั้งแต่อายุ 9 ขวบ(แรดชิบ!) แบบตะโกนบอกรักกลางโรงเรียนอ่ะ(หน้าด้านด้วย) แต่คุณภพไม่เล่นด้วย แถมรู้สึกรำคาญเล็กๆ(มากแหละ) ธารไม่ยอมแพ้ตามเต๊าะคุณภพเรื่อยมาจนปัจจุบัน(อนทนเนอะ)

คุณภพคบธารในฐานะเพื่อนเพราะสงสารและเพราะเหตุผลสำคัญมากๆเหตุผลนึง

.

ตั้งแต่ธารเริ่มเข้ามาในชีวิตคุณภพก็ฝันประหลาดทุกครั้งที่หลับ อาการหนักข้อขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดคุณภพวัย 9 ขวบก็คลุ้มคลั่งอาละวาดจนพ่อต้องตามหมอที่ดีที่สุดมารักษา หลังจากนั้นไม่กี่อาทิตย์อาการก็ดีขึ้น เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองฝันอะไร พ่อบอกเพียงว่าเขาละเมอเรียกชื่อคนคนนึงซ้ำไปซ้ำมา แต่ไม่ยอมบอกคุณภพว่าชื่ออะไรเพราะไม่อยากให้อาการเขากำเริบ ไม่นานนักเขาก็ฝันอีก คราวนี้เขาไม่คลุ้มคลั่ง เขาจำความฝันได้ทุกอย่าง แต่ที่น่าหงุดหงิดคือความฝันของเขาจะเป็นความฝันที่ไร้เสียงเสมอ เขาคิดว่าความฝันอาจเกี่ยวข้องกับการปรากฎตัวของธารจึงพยายามหาคำตอบ แรกๆคุณภพก็สับสนพอนานเข้าก็เกิดผูกพันกับคนในฝันจนในที่สุดก็หลงรักคนคนนั้นเรื่อยมาจนปัจจุบันทั้งๆที่ไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของอีกฝ่าย เขาเฝ้าคอยให้ตัวเองฝันทุกครั้งที่หลับเพื่อจะได้เจอคนที่เขารัก เขาพยายามตามหาคนรักในโลกที่เขาอยู่ เขารู้ดีว่าโลกของเขากับคนในฝันนั้นต่างกัน โลกของเขาล้าหลังกว่า(ยุคพจมานอ่ะ)ในขณะที่โลกในฝันมีสิ่งที่เรียกว่าอินเตอร์เน็ต(ยุคลุงแก่ๆที่คุณก็รู้ว่าใคร)

.

วันนึงขณะที่คุณภพออกไปเดินเล่นที่ตลาดทางภาคใต้ตอนที่เขาเดินทางไปติดต่อธุรกิจ เขาก็ได้ยินเสียงเด็กหนุ่มผมสีน้ำเงินยาวถึงกลางหลังเรียกให้ช่วย น้องถูกพวกค้าทาสจับมาขาย ถูกจับมาตั้งแต่อายุ 15 จนตอนนี้ 18 ละ คุณภพสงสารจึงตัดสินใจทำบุญด้วยการซื้อน้องมาในราคา 15 ล้านชิลๆ(ถึงบอกไงว่าอิจ!) หวังจะให้น้องเป็นอิสระ หารู้ไม่ว่าน้องไม่อยากได้อิสระภาพ น้องสำนึกบุญคุณอยากตามไปเป็นทาสคุณภพ คุณภพแบบเวรละสิกู หาเรื่องเอาตัวปัญหามาใส่ตัวละ กูอยากอยู่เงียบๆ แต่เอาเถอะไหนๆก็ไหนๆละ เดี๋ยวพอกลับบ้านก็เอาไปให้หัวหน้าแม่บ้านที่คฤหาสน์ดูแลละกัน และแล้ววันนึงสิ่งที่ทำให้คุณภพประหลาดใจก็มาเยือน เมื่อคุณภพได้ยินเสียงของคนในฝันเป็นครั้งแรกหลังจากที่ฝันเห็นแต่ภาพมาสิบกว่าปี แต่ได้ยินแค่คำเดียวก็สะดุ้งตื่นเพราะน้องมาปลุก คุณภพหงุดหงิดเล็กน้อยออกปากไล่น้องออกจากห้อง เพราะอยากฝันเห็นคนรักอีกแต่ก็ไม่ได้ผล

.

น้องตามดูแลคุณภพเป็นอย่างดีเท่าที่ทาสคนนึงจะทำได้ คุณภพก็อ่อนอกอ่อนใจเพราะบอกเท่าไหร่ๆน้องก็ไม่ฟังว่าคุณภพไม่เคยเห็นน้องเป็นทาส เวลาไปคุยธุรกิจก็เอาน้องไปด้วย ไปกินข้าวก็เอาน้องไปด้วย ไปเดินเล่นก็เอาน้องไปด้วย แต่พอคู่ค้าทางธุรกิจถามว่าน้องชื่ออะไรเท่านั้นแหละคุณภพแบบชิบห-ยเขาชื่อไรวะ พอถามน้องก็บอกไม่มีชื่อ (เอ้า! ชิบห-ยคูณสอง) คุณภพที่หันไปมองรูปท้องฟ้าพอดีเลยบอกไปว่าน้องชื่อ ‘ภาพฟ้า’ อ่ะน้องมีชื่อละ แล้วน้องแบบนุ่มฟู น่ารักนุบนิบ ซื่อๆ ขี้เกรงใจ ชอบหลบสายตา คุณภพถามหิวมั้ยก็บอกผมแล้วแต่คุณภพ(เอ้า) เวลาทานข้าวถ้าคุณภพไม่ตักกับข้าวให้ก็นั่งกินแต่ข้าวเปล่า(ได้เหรอวะ) คุณภพถามอิ่มแล้วเหรอทำไมกินน้อยก็บอกงั้นผมกินอีกก็ได้ครับ(โว้ยน้องงงงงง) คุณภพก็แปลกใจตัวเองนะว่าทำไมไม่เคยรำคาญเด็กคนนี้เลยทั้งที่ปกติตัวเองชอบอยู่คนเดียวแท้ๆ แม้กระทั่งกับธารยังรู้สึกเบื่อเลย หรือว่ากับภาพฟ้าจะเป็นข้อยกเว้นกันนะ(แหมมมมมมม)

.

ตั้งแต่มีภาพฟ้าเข้ามาในขีวิตคุณภพก็ไม่ได้ฝันถึงคนคนนั้นบ่อยนักจนเขาเริ่มใจหาย พยายามมองหาท่ามกลางฝูงชนทุกครั้งที่มีโอกาส หวังว่าสักวันจะบังเอิญได้พบกัน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่เคยหาเขาพบ วันนึงคุณภพหลับไปเพราะฤทธิ์เหล้า เขาฝันเห็นและได้ยินเสียงคนคนนั้นกำลังร้องไห้อยู่ คุณภพพยายามเอื้อมมือไปหวังจะปลอบโยน แต่ก็ไม่สามารถสัมผัสเขาได้ คุณภพหงุดหงิดมากที่ทำอะไรไม่ได้เลย พอเช้ามาก็อยากหาอะไรทำแก้เครียด เลยพาภาพฟ้าไปโรงละคร ก่อนไปก็แวะกินข้าวเที่ยงแล้วบังเอิญ(?)เจอกับคู่อริทางธุรกิจที่ชื่อ’ชัชวาลย์’เข้าแล้วเกิดเขม่นกันเล็กๆ พอดูละครเสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับที่พักก็เกิดเรื่องขึ้น มีรถเสียหลักพุ่งเข้ามาจะชนคุณภพ ภาพฟ้าผลักเขาล้มกลิ้งแล้วเอาตัวเองมารับแรงกระแทกแทน ก่อนที่รถคันนั้นจะขับหนีไปอย่างไว

.

ระหว่างที่เหตุการณ์กำลังชุลมุนอยู่คุณภพก็ได้ยินเสียงวิ้งๆในหัวพร้อมกับเสียงกรีดร้องของใครคนหนึ่ง เขาพยายามมองหาว่าเป็นเสียงของใคร จนสายตามาหยุดที่ภาพฟ้า แต่จะเป็นไปได้ไงในเมื่อภาพฟ้าบาดเจ็บขนาดนี้ คุณภพกุมหัวด้วยความสับสนและรู้สึกหดหู่ พยายามจะเข้าไปช่วยภาพฟ้าแต่ก็เหมือนไร้เรี่ยวแรง ในวินาทีนั้นเองภาพฟ้าก็เอื้อมมือมาจับมือเขาไว้แล้วไม่นานเสียงหวีดร้องในหัวก็ค่อยๆเงียบลง หลังจากนอนไม่ได้สติมาหลายวัน ภาพฟ้าก็ฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาลด้วยอาการแขนกับซี่โครงหัก คุณภพมานอนเฝ้าไข้น้องทุกวันโดยให้เหตุผลตัวเองว่ารู้สึกผิด(ใช่หรอพ่อ) แล้วก็หงุดหงิดเมื่อคู่ค้าทางธุรกิจมาเยี่ยมภาพฟ้าแล้วมาลูบหัวน้อง รีบไล่เขากลับแล้วสั่งน้องดิบดีว่าตรงนั้นก็ห้ามใครจับตรงนี้ก็ห้ามใครจับตรงโน้นก็ห้ามจับ แถมสั่งไม่สั่งเปล่า แสดงท่าทางให้ดูด้วยว่าแบบไหนที่ห้ามจับ แล้วสรุปส่งท้ายว่า เอาเป็นว่าตรงไหนก็ห้ามใครจับ เพราะฉันจับได้คนเดียว(ง่อออ ใจเรามันได้คุณภพ!)

.

หลังจากภาพฟ้าออกจากโรงพยาบาลคุณภพก็พาน้องกลับคฤหาสน์แล้วบอกให้แม่บ้านจัดห้องให้ภาพฟ้าที่เรือนเล็ก เขาพยายามจะออกห่างจากภาพฟ้าเพราะรู้สึกไม่แน่ใจตัวเอง แบบไปไม่เป็นอ่ะว่าตกลงภาพฟ้าเป็นข้อยกเว้นแบบไหน ยิ่งช่วงนี้ยิ่งไม่ค่อยฝันถึงคนคนนั้นแล้วด้วยยิ่งรู้สึกสับสน เลยให้น้องไปอยู่ห่างหูห่างตาหน่อยเผื่อจะคิดตก แต่สุดท้ายก็ทนความน่ารักของน้องไม่ไหว เรียกมาสอนเขียนหนังสือทุกเช้า ใกล้ชิดทุกวันจนใจแกว่ง แต่ในที่สุดวันนึงคุณภพก็ฝันเห็นคนคนนั้น ในฝันเขาถูกเรียกว่า ‘คลื่น’ คุณภพสงสัยว่าใครคือคลื่น แต่ก็ต้องหยุดสงสัยเพราะคนคนนั้นสัมผัสตัวเขา! เขาตื่นเต้นมากที่ได้รับสัมผัสนั้นจนไม่สนใจแล้วว่าคลื่นเป็นใคร นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาสัมผัสกันได้ คุณภพดีใจมาก แต่ๆๆๆๆๆ เราลืมนางอิจฉาไปหรือเปล่าทุกคน ใช่จ้ะ อีตาธารนั่นเอง นางมาขอโอกาสจากคุณภพ คุณภพก็สงสารแหละและในใจก็ล้าๆกับการตามหาคนในฝันเลยอยากลองเปิดใจให้เพื่อนดู(โดนเต๊าะมา 18 ปีอ่ะเนอะทำทานให้มันหน่อย) เลยไปเดทกัน แต่เดทได้อาทิตย์เดียวคุณภพก็รู้ว่าไปต่อไม่ได้เลยขอหยุดเท่านี้(ว้ายยย เค้าคิดกับหล่อนแค่เพื่อนย่ะ!) ธารไม่พอใจแล้วถามว่าเป็นเพราะภาพฟ้าใช่มั้ย คุณภพบอกไม่ใช่ อย่าเอาภาพฟ้ามาเกี่ยว(ทั้งที่จริงๆมันเกี่ยว) คุณภพไม่แน่ใจความรู้สึกตัวเอง เขารู้ตัวว่าน้องสำคัญกับเขานะ แต่สำคัญในแง่ไหนล่ะ

.

เวลาผ่านไปคุณภพก็สนิทกับภาพฟ้ามากขึ้น ชอบหยอกให้น้องเขิน ชอบแอบยิ้มเวลาน้องเงอะงะ รู้สึกสบายใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้น้อง แล้ววันหนึ่งขณะที่สองคนกำลังทานข้าวเย็นอยู่ธารก็มาขอทานด้วย(บ้านไม่มีแดก!) ทานไปก็ค่อนขอดถามว่าแกทานข้าวกับทาสบ่อยๆเหรอ(อ่ะอีนี่!) คุณภพบอกภาพฟ้าไม่ใช่ทาส แต่มีหรือที่อีธารจะจบเดี๋ยวก็’คนรับใช้’เดี๋ยวก็’ทาส’(สักฝุ่นมั้ยมึง!) คุณภพโกรธมากตอบเสียงแข็งว่าน้องไม่ใช่ทาสแต่เป็น’คนของฉัน’(ยอดเยี่ยม! ให้กริฟฟินดอร์ 50 แต้ม!) อีธารอึ้งแถมโดนคุณภพไล่กลับ คุณภพไม่สนใจทานขนมหวานต่อกับน้องประหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังบอกให้แม่บ้านย้ายน้องมาอยู่ห้องนอนติดกับตัวด้วย(แน่มากพ่อ!) ไม่กี่วันต่อมาคุณภพก็พาภาพฟ้าไปออกงานสังคมด้วย ทุกคนในงานฮือฮามาก จนกระทั่งหนังสือพิมพ์เอาไปลงข่าว

.

ภาพฟ้าตกใจกับพาดหัวข่าวที่ว่าน้องเป็น ’คนพิเศษ’ ของคุณภพ น้องใจเสียรีบขอโทษคุณภพ คุณภพบอกขอโทษทำไมก็มันเรื่องจริง(กรี้ด! ลูกเขยแม่!) น้องอึ้งทำอะไรไม่ถูก คุณภพรีบสารภาพทันทีว่ารู้สึกพิเศษกับน้อง อยากให้น้องมองว่าเขาเป็นคนธรรมดา ไม่ใช่ผู้มีพระคุณ ภาพฟ้าตั้งตัวไม่ทันเพราะมองคุณภพเป็นจ้าวชีวิตมาตลอด คุณภพขอให้น้องไปคิดดู ความสัมพันธ์ของทั้งคู่พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ แล้ววันนึงคุณภพก็ได้รู้ว่าคนในฝันที่เขาพยายามตามหามาตลอดมีชื่อว่า ‘คราม’ ในฝันเขาเห็นแม่ครามกำลังตบตีครามเพราะครามชอบเพศเดียวกัน ครามเสียใจมากพยายามฆ่าตัวตาย แต่คลื่นมาห้ามไว้ทัน คุณภพทำอะไรไม่ถูกแล้วก็ตกใจสะดุ้งตื่นจนภาพฟ้าต้องวิ่งมาดู คุณภพกลัวมากๆว่าจะเสียภาพฟ้าไปเพราะในฝันมันหดหู่มาก เขากอดภาพฟ้าไว้แน่นและขอให้ภาพฟ้ามานอนเป็นเพื่อนเขาทุกวัน บอกว่ากลัวฝันร้ายอีก(อ้างแหละดูออก) ภาพฟ้าก็ยอมทำตาม(ลูกกูก็ซื่อ)

.

ยิ่งนานวันคุณภพยิ่งรู้สึกขาดภาพฟ้าไม่ได้ เขาไม่ได้สนใจเรื่องคนในฝันแล้วด้วยซ้ำ อะไรๆก็ภาพฟ้า น้องป่วยก็ป้อนข้าว พอหายก็พาไปชมสวนดอกไม้ ซื้อสร้อยให้ หลอกจับมือนิดจับผมหน่อย หยอดทุกครั้งที่มีโอกาส(พ่อไม่แผ่วเลย) น้องก็เขินๆเริ่มเปิดใจให้คุณภพในฐานะผู้ชายคนหนึ่งแล้ว คุณภพมีความสุขมากรู้สึกว่าน้องมาเติมเต็มช่องว่างในหัวใจ เขาไม่ได้รักครามอีกแล้ว คนที่เขารักคือภาพฟ้าและเขาจะขาดภาพฟ้าไม่ได้

.

.

วันนึงคุณภพติดงานด่วนกลับมาหาภาพฟ้าไม่ได้เลยบอกให้คนขับรถพาภาพฟ้าไปหาเขาแทน ระหว่างทางภาพฟ้าที่นั่งชมวิวข้างทางก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อมีรถพุ่งเข้าชนกับรถของน้องอย่างจังจนคนขับรถบาดเจ็บสาหัส น้องเองก็บาดเจ็บไม่น้อย ในช่วงชุลมุนความรู้สึกหนึ่งก็ตีตื้นขึ้นมาจนจุก ทำไมวันนี้เหมือนวันนั้นเลย วันที่กลับมาจากทะเล ภาพฟ้าสับสนว่าความทรงจำนี้เป็นของใคร ขณะนั้นเองน้องได้ยินเสียงคนร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ผู้ชายคนนั้นพยายามเอื้อมมือมาทางน้องด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ภาพฟ้าเศร้าจับใจพยายามส่งมือให้ชายคนนั้นแต่แรงน้องมีไม่พอจนในที่สุดสติก็ขาดหายไปพร้อมกับชื่อหนึ่งที่วนอยู่ในหัว ‘คลื่น’

.

คุณภพสติหลุดทันทีที่รู้ข่าว รีบไปที่เกิดเหตุก็พบว่าภาพฟ้าหายไป เขาติดต่อธารขอให้ใช้เส้นสายตำรวจกับสายข่าวที่มีช่วยเขา ธารตกลงและจุดนี้เรื่องก็เฉลยว่าคุณภพโกหกเรื่องติดงาน เขามาตามเค้นความจริงจากคนที่’ตั้งใจ’ขับรถชนภาพฟ้าที่ภาคใต้จนรู้ว่าไอ้เลวนั่นถูกชัชวาลย์คู่ปรับทางธุรกิจจ้างวานมา ธารพาคุณภพไปหาพ่อชัชวาลย์แล้วเขาก็ได้รู้ความจริงว่าพ่อของเขาไม่ได้เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์แต่พ่อเขาก็ถูกพ่อชัชวาลย์จ้างวานฆ่าเหมือนกันเพราะการขัดผลประโยชน์ทางธุรกิจ คุณภพโกรธมากเรียกตำรวจมาจับพ่อชัชวาลย์พร้อมส่งมอบหลักฐานการฉ้อโกงและการทำธุรกิจมืดต่างๆของพ่อชัชวาลย์ที่ธารช่วยหามาให้แก่ตำรวจ เมื่อจบเรื่องธารก็ขอแยกตัวกลับบ้าน คุณภพซ้อนแผนธารแอบสะกดรอยตามไป จนพบว่าธารไปที่โกดังร้างนอกเมืองแห่งหนึ่ง

.

ธารไปพบชัชวาลย์ที่โกดังร้าง ใช่แล้วอีนี่มันร่วมมือกับชัชวาลย์ ไอ้ชัชได้กำจัดพ่อตัวเองส่วนอีธารได้กำจัดภาพฟ้า อีธารมันกะให้ไอ้ชัชเอาน้องไปขาย คุณภพเลือดขึ้นหน้าปราดเข้าไปจะช่วยน้อง อีธารตกใจตาเหลือกไม่คิดว่าคุณภพจะแอบตามมา รีบอ้อนวอนขอโทษบอกฉันรักแกนะงั้นงี้ คุณภพไม่สนใจรีบเข้าไปดูอาการน้องที่ร่อแร่เต็มที ร่างกายมีแผลเต็มไปหมด แถมสลบไสลไม่ได้สติ ไอ้ชัชได้โอกาสเอาปืนจ่อหัวคุณภพ คุณภพอาศัยความเร็วแย่งมาได้ เขาลั่นไกยิงทันทีแต่ผิดคาด อีธารมารับกระสุนแทนไอ้ชัชเพราะไม่อยากให้คุณภพติดคุก ตอนนั้นตำรวจมาถึงพอดีก็รวบตัวไอ้ชัชได้ อีธารกับภาพฟ้าก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล

.

คุณภพเครียดมากที่หลายวันแล้วภาพฟ้าก็ยังไม่ได้สติ เขาเผลอหลับไปแล้วฝัน ในฝันเขาพบกับคลื่นและได้รู้ความจริงว่าเขากับคลื่นเป็นคนคนเดียวกัน และภาพฟ้าก็คือคราม คลื่นบอกเขาว่าคลื่นกับครามจากไปแล้ว ตอนนี้มีเพียงไตรภพกับภาพฟ้า เขาชวนคุณภพออกตามหาภาพฟ้าในแต่ละที่ที่เขากับครามเคยมีความทรงจำร่วมกัน จนมาถึงที่สุดท้าย...ที่ทะเล แต่ก็ไม่เห็นแม้เงาของภาพฟ้า พวกเขานั่งรออยู่ตรงนั้น คุณภพเสียใจที่ตอนนั้นเขาปกป้องครามไม่ได้ และตอนนี้ก็ปกป้องภาพฟ้าไม่ได้เช่นกัน ทันใดนั้นเองก็มีเสียงของครามดังขึ้น ทั้งคู่หันไปมองก็พบว่าครามพาภาพฟ้ามากด้วย

.

ครามถามภาพฟ้าว่ามีความสุขมั้ย น้องบอกว่าคุณภพดูแลดีมาก คลื่นฝากให้คุณภพดูแลภาพฟ้าให้ดี ให้ปกป้องไว้ให้ดีกว่าที่เขาพยายามปกป้องครามแต่ไม่สำเร็จ ครามหันมาบอกคุณภพว่าพาน้องมาส่งแล้วนะ น้องโผเข้าสู่อ้อมกอดคุณภพแล้วบอกรักคุณภพ คุณภพก็บอกรักน้อง ครามบอกคุณภพว่าอย่าทำเราหายอีกล่ะ คุณภพกับภาพฟ้ากอดกันอยู่แบบนั้น จนคลื่นกับครามสลายไป ที่โรงพยาบาลคุณภพเฝ้าภาพฟ้าอยู่ข้างเตียง เรียกให้น้องกลับมาหาเขา กลับมาหาฉันเถอะเด็กดี ภาพฟ้าได้ยินเสียงก็ค่อยๆลืมตาขึ้น “คุณภพ ขอโทษที่ให้รอครับ”

.

หลังจากน้องฟื้นขึ้นมาคุณภพก็ดูแลน้องอย่างดี แทบจะอุ้มไปทุกที่ ป้อนข้าวป้อนน้ำ สารพัดจะตามใจ คำก็เด็กดีสองคำก็เด็กดี บอกรักน้องทุกวัน พอน้องหายป่วยก็พาไปทะเล พาไปจุดที่คล้ายกับทะเลที่คลื่นกับครามไปด้วยกันเป็นครั้งสุดท้าย คุณภพขอภาพฟ้าแต่งงานที่นั่น แล้วสัญญากับคลื่นและตัวเองว่าจะดูแลปกป้องภาพฟ้าให้ดีที่สุด ที่นี่อาจเป็นที่สุดท้ายสำหรับคลื่นและครามแต่จะไม่ใช่ที่สุดท้ายสำหรับไตรภพและภาพฟ้า ภาพฟ้ารู้สึกโชคดีมากที่บังเอิญได้คุณภพช่วยไว้ที่ตลาดในวันนั้น คุณภพบอกว่าไม่ได้บังเอิญหรอก มันถูกลิขิตเอาไว้แล้วว่าชะตาของพวกเราต้องมาบรรจบกัน ภาพฟ้ายิ้มอย่างมีความสุขรำพันกับตัวเอง

ความรู้สึกหลังอ่านจบ : คุณไรท์เขียนดีมากกกก(ก.ไก่ล้านตัว) อย่าได้โดนชื่อเรื่องหลอกเอาเด็ดขาด อ่านแล้วคุณจะอิ่มเอมใจ เหมือนได้จิบน้ำชายามบ่ายกลางสวนดอกไม้ในวันที่ฟ้าหม่นแต่ก็ยังมีเสียงนกร้องและลมโชยมาแผ่วเบาพัดพาเอากลิ่นหอมสดชื่นจากดอกไม้กับไอดินจางๆมาให้ได้ชื่นใจ และเมื่อก้อนเมฆผ่านพ้นไปแสงแดดรำไรก็ส่องผ่านลงมา

ไปอ่านเรื่องเต็มๆกันเถอะจ้ะ เนื้อเรื่องมีรายละเอียดเยอะกว่าที่เล่ามามาก! และคุณไรท์เขียนดีมาก! ภาษาดีมาก! เซตติ้งดีมาก! ดีมากทุกอย่างจนไม่รู้จะอวยยังไง ไปเป็นกำลังใจให้คุณไรท์กันนะจ้ะ

.

Ebook