D. Deer review/spoil ปริศนารัก สลักแค้นข้ามภพ โดย Hotaru Odagiri

สวัสดีจร้าาา วันนี้เราอยากนำเสนอมังงะ Yaoi เรื่องปริศนารักฯ แต่จริงๆ เรียกว่า Shonen-ai น่าจะเหมาะกว่า เพราะเรื่องนี้เขาเน้นความรู้สึกมากกว่าการซั่ม (ซั่มบ้างก็ได้นะ อยากดู) แล้วที่เด็ดคือเรื่องนี้มีแต่ผู้หล่อๆ เดินไปเดินมาตลอดเรื่อง ลายเส้น อ. Odagiri สวยมาก และเนื้อเรื่องก็อบอุ่นหัวใจสุดๆ แบบทุกคนเค้ารักกันอ่ะ รักแบบตายแทนกันได้ จริงๆ แล้วเรื่องนี้ออกมานานมากแล้วนะ ทุกคนน่าจะรู้จัก เพราะมี LC ในไทยด้วย ถ้ายังไม่เคยอ่านก็มาลองอ่านสปอยล์กันก่อนก็ได้เนอะ

นายเอกของเราชื่อ ยูกิ เป็นเด็กที่โตมาในบ้านเด็กกำพร้า น้องไม่รู้ว่าพ่อแม่ตัวเองเป็นใคร ตอนนี้น้องเรียนอยู่มัธยมปลายแล้ว และเร็วๆ นี้ก็ต้องย้ายออกจากบ้านเด็กกำพร้าเพราะอายุเกิน น้องหงอยๆ อยู่บ้างเพราะผูกพันกับทุกคนที่นั่นมาก และกลัวที่จะต้องใช้ชีวิตคนเดียว นอกจากกังวลเรื่องนี้แล้ว น้องยังมีอีกเรื่องที่บอกใครไม่ได้เพราะกลัวจะโดนด่าว่าเป็นตัวประหลาด (ถ้าตัวประหลาดหน้าตาดีแบบหนู แม่ก็อยากเป็นนะ) น้องสามารถเห็นและได้ยินเรื่องราวหรือความคิดของคนที่น้องแตะตัวได้ แบบเห็นเป็นฉากๆ อ่ะ (กูอยากให้น้องไปแตะตู้สลากกินแบ่งจัง) น้องกลัวมากว่าจะทำให้เพื่อนตกใจเพราะน้องไม่สามารถควบคุมพลังตัวเองได้

ช่วงหลังๆ มา พลังของน้องยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนน้องกังวลมาก และอยู่ๆ ก็ได้พบกับนักเรียนรุ่นราวคราวเดียวกัน ที่ดูเหมือนจะรู้จักน้องมานานแล้ว แถมรู้จักชื่อน้องด้วย แล้วยังมีทีท่าจะพยายามอุ้มโอ๋น้องอีก (เป็นกูก็แจ้งตำรวจละจุดนี้) แบบพวกนางแสดงออกมากอ่ะว่าหวงและห่วงน้องมาก เอาเป็นว่าน้องรู้สึกคุ้นเคยกับพวกนางอย่างประหลาด (เดินเจอกันหน้าปากซอยหรือเปล่าลูก หนูต้องอย่ามโน)

น้องมีพี่ชายที่สนิทกันมากเพราะโตมาในบ้านเด็กกำพร้าด้วยกัน ตอนนี้พี่ชายย้ายออกมาอยู่คนเดียวแล้ว แต่ก็ยังไปมาหาสู่กับน้องและเด็กน้อยในบ้านอยู่ตลอด พี่ชายแทบจะเป็นที่พึ่งทางใจของน้องเลยอ่ะ (แหน่ะ พวกใจบาป พี่เขาเอ็นดูน้องจริงๆ นะ ไม่ใช่อยากดูเอ็น) นอกจากพี่ชายแล้วน้องยังมีเพื่อนที่น้องคิดเอาเองว่าสนิท (จริงๆ มันอิจน้อง กูนี่อยากมือลั่นใส่หน้ามันชิหาย) น้องชอบเข้าไปคุยกับมันเพราะน้องรับรู้ผ่านการสัมผัสตัวว่าทางบ้านของมันกำลังมีปัญหา แบบน้องเห็นใจมันอ่ะ แต่มันเจือกหยิ่งไง แบบแกไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน (มึงต้องกินยาปรับฮอร์โมนละไอ้สัส)

แล้วตกดึกน้องก็ได้รับข้อความจากไอ้นอนน้อยว่าต้องการความช่วยเหลือ ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน น้องรีบแจ้นออกจากบ้านเลยจ้ะ (หนูซื่อยังไงให้ดูโง่ลูก) ระหว่างทาง น้องก็สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง น้องตัวแข็งทื่อขยับเขยื้อนไม่ได้ (หนูปวดขี้มั้ยลูก) แล้วเจือกมาแข็งเอากลางถนนอีก (เห็นคำว่า ‘แข็ง’ แล้วคิดดีบ่าได้) และแน่นอน ฉากเปิดตัวพระเอกต้องมา วินาทีที่รถกำลังจะพุ่งเข้าชนน้อง พ่อพระเอกที่แต่งตัวประหนึ่งจะไปงานคอสเพลย์ (แล้วมันแต่งอย่างงี้ตลอดเรื่องเลยนะ) ก็พุ่งเร็วกว่ารถ เข้าไปอุ้มน้องแล้วเหาะพรึ่บออกมาก่อนที่รถจะถึงตัวน้อง แทนที่น้องจะตกใจ น้องกลับรู้สึกคุ้นเคยและไว้ใจพ่อพระเอกของเราอย่างมาก (ท่องไว้ ลูกมึงซื่อ)

หลังจากนั้น พ่อพระเอกที่มีโค้ดเนมว่า ‘เซส’ ก็ผลุบๆ โผล่ๆ เข้ามาในชีวิตน้อง แบบออกแนวมาตามดูแลอ่ะ ทุกครั้งที่น้องตกอยู่ในอันตราย นางก็จะพุ่งเร็วกว่าแสงเข้ามาช่วยน้องได้ทันเสมอ และถึงแม้บางครั้งนางจะใช้ดาบป้องกันตัว น้องก็ไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใด (หนูนึกว่าเขาพกดาบไว้ปัดแมงวันเหรอลูก หนูช่วยกลัวให้แม่สบายใจหน่อยเหอะ) แล้วพ่อเซสก็พูดน้อยประหนึ่งมีญาติอยู่ที่กูซู นางชอบโผล่มานั่งเฉยๆ เป็นเพื่อนน้อง มาปกป้องน้องเวลาน้องมีอันตราย แล้วช่วงนี้น้องรับรู้ได้นะว่ามันเริ่มไม่ปกติละ แบบน้องเริ่มเห็นปีศาจที่ในเรื่องจะเรียกว่า ‘ดูลัส’ พอเห็นบ่อยเข้าน้องเลยเริ่มเข้าใจละว่าเซสต้องไม่ใช่คนธรรมดา (มันไม่ธรรมดาตั้งแต่พาหนูเหาะหนีรถชนแล้วลูก!)

อยู่มาวันนึงก็มีผู้ชายแต่งตัวภูมิฐานอ้างว่าเป็นพี่ชายแท้ๆ ของน้อง ตั้งใจจะมารับน้องไปอยู่ด้วยกันที่บ้านของตระกูล น้องก็งงๆ ว่าทำไมอยู่ๆ ก็มีพี่ชายโผล่มาตามหาเอาป่านนี้ น้องขอเวลาคิดว่าจะไปอยู่ด้วยมั้ย สุดท้ายน้องก็ไม่อยากย้ายเมืองแล้วต้องอยู่ไกลจากเด็กๆ เลยขอพี่ชายว่าจะอยู่เมืองนี้ต่อ ในตอนนี้น้องรู้แล้วว่า เด็กมอปลายสองคนที่เคยเจอมีชื่อว่า ‘โทโกะ’ กับ ‘ทสึคุโมะ’ เป็นคนในตระกูลเดียวกันกับน้อง และมีหน้าที่เป็น ‘ซไวลท์’ ประมาณอัศวินผู้มีหน้าที่ปกป้องน้องอ่ะ ส่วนเซสก็เป็นดูลัสชั้นสูงที่คอยปกป้องดูแลน้องอย่างลับๆ มาตลอด แล้วแบบพ่อก็พลังสูงมาก แถมรูปร่างหน้าตาก็ประหนึ่งเทพเจ้า (หล่อจนกูต้องร้องขอชีวิต)

และแล้วไคลแมกซ์แรกก็มาถึง เมื่อตกดึกวันนึงเด็กน้อยในบ้านหายตัวไป น้องร้อนใจมากรีบโทรหาพี่ชายที่เคยอยู่บ้านเด็กกำพร้าด้วยกันให้มาช่วยออกตามหา จริงๆ แล้วเรื่องนี้เป็นแผนลวงของไอ้เพื่อนหัวขวดของน้อง มันตั้งใจลักพาเด็กมาเพื่อล่อให้น้องออกจากบ้าน ในตอนนี้มันขายวิญญาณให้ปีศาจไปละ ในใจมันอิจที่น้องมีแต่คนรัก ในขณะที่มันต้องโดดเดี่ยว (มึงเลือกของมึงเองเหอะอีด-ก! พูดแล้วกูขึ้น!) ไอ้ปีศาจที่สิงอยู่ในร่างมันต้องการฆ่าน้องให้ตายเพราะได้รับคำสั่งมาจากเจ้านายของมันอีกที (ใครหว่า)

พอน้องรู้ว่าโดนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด น้องก็พยายามเกลี้ยกล่อมนางให้ได้สตินะ เพราะโดยเนื้อแท้แล้วนางไม่ได้เลวร้าย ในขณะเดียวกัน พวกของเซสรับรู้ได้ว่าน้องกำลังตกอยู่ในอันตราย เลยพากันตามไปช่วยน้อง ทีแรกไอ้ปีศาจดูลัสที่สิงอยู่ในร่างหัวขวดก็ยังขี้โม้อยู่นะ แถมแม่งทำร้ายทสึคุโมะจนปางตายอีก แต่พอเห็นว่าเซสมาสมทบด้วยเท่านั้นล่ะ แม่งหน้าซีดเหมือนโดนดีดหรรมหักอ่ะ แบบชิหายแล้วกู จะรอดมั้ยเนี่ย เซสพยายามจะฆ่าปีศาจ แต่น้องขอร้องไว้ เพราะกลัวจะไปทำร้ายร่างกายของเพื่อนเข้า (ใจดีให้มีขอบเขตเหอะลูก ถือว่าแม่ขอ)

ในขณะที่เซสลังเลเพราะน้องขอร้องอยู่นั้น ไอ้ดูลัสชั้นตำ่แม่อาศัยทีเผลอ ทำร้ายเซสซะแผลเหวะ (จะไม่มีเงาหัวแล้วยังเจือกเก่งอีกนะไอ้สัส!) น้องตกใจมาก โทษว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ และในเสี้ยววินาทีที่น้องสติหลุด พลังของน้องที่ถูกผนึกไว้มาตลอดก็ปะทุขึ้น แสงสว่างวาบกระจายออกมาจากตัวน้อง ลำแสงอบอุ่นอ่อนโยนช่วยรักษาอาการของทสึคุโมะบางส่วน และทสึคุโมะกับเซสก็ช่วยกันแยกวิญญาณปีศาจออกจากร่างของหัวขวดได้สำเร็จ และแน่นอนว่าไอ้ปีศาจนั่นก็เละไปตามระเบียบ (กูบอกแล้วให้อยู่เฉยๆ เจือกกร่างดีนัก) หลังจากปีศาจตาย ไอ้หัวขวดก็สำนึกได้ในบัดดลว่าตัวเองผิด (ง่ายไปมั้ยมึง)

น้องให้อภัยไอ้หัวขวด แล้วหันมาใช้พลังของตัวเองรักษาทสึคุโมะให้หายดี นี่เป็นหนึ่งในพลังของน้อง น้องสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของทุกคนให้หายสนิทได้ แต่แผลทุกแผลจะย้ายมาอยู่บนตัวน้องแทน ในขณะที่แผลของทสึคุโมะหายดี น้องกลับเจ็บปวดทรมานมาก มาถึงจุดนี้น้องรู้ตัวแล้วว่าอยู่ที่นี่ไม่ได้ เพราะตัวเองจะนำภัยมาสู่เด็กๆ น้องเลยยอมตามพี่ชายกลับบ้านของตระกูล พี่ชายเล่าเรื่องบางอย่างให้ฟัง ว่าเพราะเหตุใดน้องถึงมีพลัง และทำไมตระกูลต้องมีอัศวินมากมาย (งานดีทุกผู้อ่ะบอกเลย)

ในที่สุดวันที่ต้องกลับบ้านก็มาถึง น้องกับพวกเซสก็เดินทางไปพร้อมกัน น้องได้รู้ว่าจริงๆ แล้วเซสมีชื่อจริงว่า ‘ลูก้า’ และพ่อก็ยอมให้น้องเรียกชื่อจริงได้คนเดียว (อร๊าย! กร๊าวใจ) แบบออกแนวเย็นชากับทุกคน ภักดีกับเธอเพียงคนเดียว (มึงเรียนจบจากกูซูมาแน่ๆ กูมั่นใจ) ระหว่างทางกลับบ้านน้องก็ได้พบกับอัศวินอีกสองคน เรื่องราวของแต่ละคนจะค่อยๆ เปิดเผย น้องจะได้รู้จักอัศวินเกือบสิบคน (แน่นอนว่าหล่อวัวตาย) และน้องจะได้รู้ว่าตัวเองเป็นที่รักของเหล่าอัศวิน แบบทุกคนปฏิญาณตนว่าจะจงรักภักดีกับน้องจนตัวตาย (แต่พวกมึงให้ลูกกูรักษาแผลเนอะ ย้อนแย้งมั้ย เดี๊ยะกูโบก!)

แน่นอนว่าพ่อพระเอกเรามาเหนือทุกผู้จ้ะ นางหายใจเข้าออกเป็นน้องอ่ะ มีการนั่งเฝ้าน้องตอนนอน ใครเข้ามาใกล้น้องก็จิ๊ปากใส่ น้องให้ทำอะไรก็ทำ เดินตามตูดน้องแบบไม่ให้คลาดสายตา น้องสลบเพราะใช้พลังมากไป ก็อุ้มน้องไปนอนพัก น้องทำสร้อยให้ ก็เก็บไว้อย่างดีประหนึ่งสมบัติประจำตระกูล แบบนางรักน้องค่ดๆ ปกตินางก็พูดน้อยอยู่แล้วนะ บทพูดนางนี่แทบนับคำได้ แล้วนางเรียกชื่อ ‘ยูกิ’ ไปแล้ว 70% ของบทพูดอ่ะ ที่เหลือเป็นการออกเสียง ‘อืม’ ตอบรับเวลาน้องเรียกหรือขอให้ช่วยอะไร (ผัวประเสิรฐจริมๆ)

เรื่องราวหลังจากนี้จะเข้มข้นมากๆ ปมค่ดเยอะ ศัตรูจะแห่กันเข้ามาทุกทาง ลาสบอสก็โคตรเท่ แล้วความรักระหว่างน้องกับเหล่าอัศวินก็แน่นแฟ้นมาก กับพระเอกยิ่งไม่ต้องพูดถึง รายนั้นแทบจะอุ้มน้องเดินไม่ให้เท้าน้องแตะพื้นอยู่ละ เนื้อเรื่องจะเริ่มเปิดเผยว่าอะไรเป็นอะไร เมื่อชาติก่อนน้องเป็นใคร แล้วน้องมีความสำคัญอย่างไรกับสงครามครั้งนี้ เอาเป็นว่าที่เล่ามานี่ได้แค่ 15% ของเรื่องเองมั้ง (เรื่องมันยาวหรือกุพรำ่เก่งวะ) เราชอบเรื่องนี้มากๆ แบบเป็นเซฟโซนของเราเลยอ่ะ มีความรักหลายรูปแบบไปหมด แล้วฉากฟินนี่ก็เขินจนตัวบิดอ่ะ เค้ารักกันมากแม่ แล้วมันดีตรงที่เรื่องนี้มีทั้งแบบนิยาย มังงะ อนิเมะ แล้วก็ละครเวทีอ่ะ มันดีมากจริงๆ ไปลองหาอ่านกันดูนะจ้ะ มังงะมี 13 เล่มจบ ที่ไทยออกมาแล้ว 12 เล่ม ส่วนอนิเมะมี 24 ตอน ไปตามดูกันได้จ้ะ ลูก้านี่แบบหลานจ้านเวอร์ชั่นญี่ปุ่นชัดๆ บอกเลย