ชั่วขณะที่ยื่นมือให้กับคู่เต้นรำปริศนาใต้หน้ากากในค่ำคืนนั้น หม่อมราชวงศ์ พชรดนัย กีรติวรทัต ก็รู้ดีว่าตนได้ทำหัวใจหล่นหายไปเสียแล้ว ถึงกระนั้นเขาก็เลือกจะปล่อยโอกาสให้ผ่านเลยไปเช่นทุกครา ทว่าโชคชะตากลับไม่ยอมทอดทิ้งท่านที่ปรึกษาเอกอัครราชทูตไทยให้อยู่อย่างเดียวดาย วันหนึ่งกลางวสันตฤดู... สายลมได้หอบใครคนหนึ่งซึ่งมีนามว่า วาโย สุทธารักษ์ ข้ามแดนมาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า
ความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนการดนตรีที่ตามหา ‘รัก’ ในบทเพลง กับคุณชายผู้เคยเจ็บช้ำกับ ‘รัก’ ในอดีต ได้เติบโตขึ้นทีละน้อย ณ เมืองไฮเดลเบิร์ก อันงดงามราวกับภาพฝัน ที่ครั้นลืมตาตื่นก็จางสลายไป...
วาโย เรียนรู้ว่าแค่ความรู้สึกชอบพอของพ่อพวงมาลัยลอยชายเช่นตนเพียงอย่างเดียว ไม่อาจไขว้คว้าเพชรงามน้ำหนึ่งไว้ในมือได้ เขาจึงต้องพิสูจน์ความจริงใจให้ประจักษ์แก่สายตาหม่อมราชวงศ์หนุ่มแม้จะมีอุปสรรคขวางกั้นแค่ไหนก็ตาม

‘ได้แต่ฝากคำพร่ำรำพัน หากเจ้าอยากเผยความนัย
วอนช่วยกระซิบผ่านใจ ถึงคนแดนไกลทีหนา... เจ้าลมรักเอย’