ฉายา ‘เจ๊จอมเฮี๊ยบ’ น่ะ มันแค่เปลือกนอกของฉัน... เพราะไม่มีใครรู้หรอกว่าลับหลังพวกเขาแล้วฉันมีหนังสือนิยายสาวน้อยที่คนอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฉันเลิกอ่านกันไปนานแล้วคอยอยู่เป็นเพื่อน ช่วยปลอบประโลมความเหงาที่ต้องอยู่กับความโสดมาหลายปีดีดัก

ทำไม ฉันก็แค่จินตนาการและใฝ่ฝันถึงพระเอกในหนังสือที่ทั้งหล่อ อ่อนโยน ใจดี และก็เห็นว่าฉันโดดเด่นท่ามกลางผู้หญิงคนอื่นอยู่คนเดียวน่ะมันผิดเหรอไง

แต่!ใครจะคิดว่าวันหนึ่งผู้ชายแบบในนิยายสาวน้อยจะมีตัวตนขึ้นมาจริง... เขาคนนี้น่ะทั้งหล่อ อ่อนโยน มีรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น และที่สำคัญเขาดูรุกเข้าใกล้เจ๊จอมเฮี๊ยบอย่างฉันเหลือเกิน ไม่ได้การล่ะ ฉันควรจะต้องละสายตาจากเขาและกลับเข้าไปอยู่ในโลกแห่งความฝันของตัวเองสักที