พันปีก่อน นางเป็นเพียงภูตน้อยดอกฉา ขณะที่เขาเป็นผู้ปกครองศูนย์กลางสวรรค์!ณ งานชุมนุมบุปผาที่จัดขึ้นทุกร้อยปี นางสารภาพรักกับเขาเบื้องหน้าธารกำนัล
“ข้าเพียงปรารถนาเป็นชายาของท่าน”
เขาแย้มยิ้ม “เช่นนั้นก็จงบำเพ็ญเป็นเซียน”
นับจากนั้น นางตั้งใจบำเพ็ญเพียร

ห้าร้อยปีต่อมา นางถามอีกครั้ง “เมื่อใดข้าถึงจะได้เป็นชายาของท่าน”

เขานิ่งเงียบครู่หนึ่ง ยิ้มแล้วตอบ “รอเจ้าได้ลงบันทึกในทะเบียนเซียนค่อยว่ากัน”

ภูตสาวที่ปรารถนาเป็นชายาของเขามีน้อยเสียที่ไหน ในที่สุดนางก็เข้าใจสาเหตุที่เขานิ่งเงียบ

นางหันหลังให้เขาอย่างเด็ดเดี่ยว ตัดสินใจเลือกวาสนารัก ‘ใช้ตัวเคียงคู่’ ในโลกมนุษย์

นางไม่ต้องการบำเพ็ญเป็นเซียน นางเพียงต้องการลืมเลือนเขา! 

บัดนี้ ความรู้สึกผิดที่กัดกินจิตใจนับพันปีทำให้เขาฝืนลิขิตเปลี่ยนชะตา พานางในชาติใหม่หวนสู่อดีตชาติ หมายมาดให้นางบำเพ็ญเป็นเซียนอีกครั้ง

ยามบุปผาโปรยปราย ทั้งคู่พานพบอีกครา… 

วันนั้น สีแดงเจิดจรัสจับตา ดอกฉาผลิบานทั่วภูผา สุดท้ายจะกรีดบาดนัยน์ตาผู้ใด