นางถูกตระกูลลู่รับเข้ามาเป็นสะใภ้ตั้งแต่เยาว์วัย ครั้นเติบใหญ่ป้าสะใภ้กลับจะให้นางแต่งเป็นอนุของเศรษฐีเฒ่า นางไม่ยอมแต่งถึงได้เดินทางหลายคืนมาเมืองหลวงเพื่อตามหาคู่หมั้น ทว่าชีวิตกลับพลิกผันเข้าสู่หอนางโลม ส่วนหอนางโลมก็เป็นสถานที่ต้อนรับขับสู้แขกเหรื่อที่ไปมาหาสู่ เช่นนั้นการอยู่ต่อเพื่อตามหาคนย่อมสะดวกนะสิ ฮิฮิ นางฉลาดจริงๆ!
ดูสิ เจ้าของหอคณิกาตรงหน้ามิใช่หรือที่บอกว่าถ้านางเป็นสายให้ก็จะช่วยนางตามหาพี่ซื่อหลาง ดังนั้นนางจึงแปลงกายกลายเป็น ‘ของขวัญ’ มอบแก่ผู้บัญชาการตงฉ่าง ทุกวันต้องบันทึกว่าเขากินข้าวกี่ชาม ไปสุขากี่ครั้ง ทุ่มเทความพยายามแทบแย่ แม้แต่ผู้บัญชาการยังชื่นชมนางยิ่ง ชอบพูดเสียงโหดกับนางว่า “ดีมาก” แต่มีเรื่องหนึ่งที่นางไม่กล้ารายงาน นั่นก็คือ...เอ่อ กลางดึกเขาชอบเอา ‘ดาบประจำตัว’ มาทิ่มนาง เฮ้อ คนผู้นี้แม้แต่ตอนนอนทำไมถึงยังไม่วางใจอีก หรือผู้ที่เป็นขันทีต่างก็ระแวงเทพระแวงผีกัน...