ในอดีต ฉันเคยตัดสินใจคบกับผู้ชายคนหนึ่ง
ภายนอกเขาดูร้ายกาจ แต่ความจริงแล้วเป็นคนดีมาก และใช่ ‘เขารักฉัน’
มันควรเป็นสิ่งที่ดี เป็นการเริ่มต้นที่ดี เพียงแต่แค่...
เมื่อถึงจุดหนึ่งฉันกลับค้นพบว่าที่จริงแล้วฉันไม่ได้รักเขา เป็นใจฉันที่มันโง่เง่า
ฉันกลายเป็นผู้ร้ายที่ทำลายหัวใจเขา ส่วนเขาคือเหยื่อผู้โชคร้ายที่หมดเยื่อใยกับฉัน

หลายปีผ่านไป แฟนเก่าคนนั้นได้กลับมายืนอยู่ตรงหน้าฉันอีกครั้ง
"แต่งงานกับพี่มั้ย?"

เป็นคำขอแต่งงานด้วยสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกตั้งแต่แรก

เป็นคำขอที่มีเงื่อนไข ระหว่างเราไม่ใช่เรื่องของหัวใจ
“ค่ะ” แต่ฉันยอม...


เล่ม 2

ไม่กี่เดือนก่อน ฉันได้ตัดสินใจทำสัญญาแต่งงานหลอกๆ กับแฟนเก่าของตัวเอง

เบื้องหน้าคือภรรยาที่เขารักใคร่ เบื้องหลังกลับเป็นได้แค่ลูกน้องคนหนึ่งในสายตาเขาเท่านั้น

แล้วไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันเริ่มสนใจเขาในวันที่สาย

แต่สามีในนามของฉันน่ะทั้งเย็นชา เมินเฉย และไม่มีหัวใจ

ฉันจึงพยายามบอกตัวเองซ้ำๆ ว่า ‘ต้องหยุดหวั่นไหว ห้ามหวั่นไหวไปมากกว่านี้’

วันเวลาผ่านไป ความพยายามของฉันช่างไร้ความหมาย

“เหงา ?”

ในที่สุดเรื่องระหว่างเราก็เดินทางมาถึงจุดที่หัวใจถูกปัดทิ้งไป

มีแค่ร่างกายที่ใกล้ชิดกัน

“แก้เหงาให้เอามั้ย ?”

“อะ อื้อ” แต่ฉันก็ยังยอม...

เล่ม 3 

หนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมา ฉันค้นพบว่าสตอรี่ระหว่างเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่ารักหรือไม่รัก แต่เป็น ‘ไม่อาจรัก’ ต่างหาก

ในที่สุดฉันก็ตาสว่าง รู้ตัวสักทีว่าสถานะที่แท้จริงของเราทั้งคู่คืออะไร

สามีของฉันคือผู้ล่า คือผู้ทำลาย สัตว์ร้ายในคราบมนุษย์ที่เขาต้องการกำจัดมีมากมาย

ส่วนฉันก็เป็นได้แค่ ‘เหยื่อล่อที่เขาหวงแหนที่สุด’ เท่านั้น

ในเมื่อความจริงมันเกินจะรับไหว ฉันจึงได้ตัดใจหนีจากเขาไป…

แต่ไม่นาน ผู้ชายใจร้ายคนนั้นทำให้ฉันรู้เหยื่อล่อที่ถูกตรีตราไม่มีวันหนีจากผู้ล่าไปได้

“ที่อยู่ในท้อง ขอสักคนได้มั้ย ?”

“ไม่ค่ะ” และครั้งนี้ฉันไม่ยอม