เขาสูงศักดิ์ เป็นถึงชินอ๋องและอนุชาของฮ่องเต้ แต่ราวกับไร้สิ่งใดเป็นของตน

นางต่ำต้อย เป็นเพียงทาสอุ่นเตียงของชาวหูซึ่งไร้ค่ายิ่งกว่าสุนัข

ทว่าดูบริสุทธิ์ดุจท้องฟ้ากระจ่าง ไร้ราคีและคลื่นอารมณ์

นับแต่สบดวงตาสีน้ำเงินครามนั้นเป็นครั้งแรก เฉิงตั๋วก็รู้สึกได้ว่า

สตรีนางนี้แปลกประหลาดอย่างยิ่ง นางกลัวตาย แต่ก็คล้ายกับไม่แยแสต่อชีวิต

แม้นางจะเป็นใบ้ ทว่าเขากลับชมชอบ

เรื่องบนเตียงก็นับว่าเข้ากันได้ ดังนั้นเขาจึงรับตัวนางไว้

ในเมื่อนางแกล้งโง่งมตาใส เขาก็จะแสร้งเอ็นดูรักใคร่

ประลองปัญญาดูว่าผู้ใดจะทนไม่ไหวก่อนกัน

แต่เขาและนางไม่ได้คาดคิดเลยว่าท้ายที่สุด

ความแค้น ความรัก การทรยศหักหลัง ความอ่อนโยนทั้งหลาย

จะกลับกลายเป็นจริงเท็จผสมปนเปจนแทบแยกกันไม่ออกเสียแล้ว