สำหรับ ติสรณ์ เธอคือความตรึงใจ การได้เป็นเจ้าของ "สาวสวยที่มีรอยยิ้มหวานล้ำ" คือสุดยอดแห่งความปรารถนาของเขาแล้ว ต่อให้สาวเจ้าขังตัวเองอยู่ในปราสาทที่เต็มไปด้วยหนามแหลม เขาก็ยังจะยื่นมือไปหา แม้ว่ามันจะเสี่ยงโดนหนามตำมือก็ตาม ต่อให้ใคร่รู้รสรักครั้งแรกแค่ไหน ก็ใช่ว่าจะเกิดขึ้นกับใครก็ได้ โดยเฉพาะกับ "แฟนเก่าของเพื่อนสนิท" ถึงจะเลิกกับเพื่อนเธอแล้วก็ยังเป็นคนต้องห้าม

ปิ่นปฐวี ปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย แม้ความใจร้ายจะเป็นฝ่ายชนะความหวั่นไหวก็ตาม เขาก็ยังยืนกรานว่าจะตื๊อต่อ...