นางคือองุ่นน้อยลูกหนึ่ง

ถูกปกป้องไว้ในที่ที่ปลอดภัยที่สุด มีความสุขที่สุด สงบและร่มเย็นที่สุด

นางไม่รู้จักความงาม ไม่รู้จักความหลงใหล ไม่เคยร้องไห้... และไม่รู้จักรัก

เพราะเจอเขาโลกของนางถึงเปลี่ยนไป... 

เพราะเจอเขา นางจึงรู้ว่าความรักนั้นมีรูปร่างเป็นสิ่งใดก็ได้ 

เป็นผีเสื้อที่ขยับปีกโบยบิน เป็นหมึกที่ซึมลงไปในกระดาษฟาง เป็นเม็ดทรายที่ปลิวไปตามสายลม

เป็นสิ่งใดก็ได้ที่เล็กกระจ้อยร่อยพอจะแทรกเข้าไปอยู่ในสายตาและอกอุ่นของเขาคนนั้น
เขาคือพญาวิหคเพลิงผู้หยิ่งยโส

เขาไม่เคยมองสิ่งใดที่มีค่าเล็กน้อย... แต่เขากลับรักองุ่นน้อยลูกหนึ่ง

รักมากจนยากจะหายาแก้ รักเรื้อรังจนยอมสละแล้วซึ่งทุกสิ่งแม้กระทั่งตำแหน่งที่สูงที่สุดบนสรวงสวรรค์

รักจนยอมลงนรกอเวจี รักจนกระทั่งโดนเสียบแทงทะลุหัวใจก็ยังตัดใจไม่ขาด

ครั้งหนึ่งเขาเคยลั่นวาจาว่า ‘หากเจ้าบอกว่ารักข้า ข้าจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้-- พูดครั้งหนึ่งลงดาบครั้งหนึ่ง’

เพราะเขารู้ดีว่า หากนางพูดออกมาจริงๆ เขาคงไม่อาจตัดใจปล่อยนางไปได้