พวกเขาสัญญากันว่าจะซื้อห้องเล็กๆ สักห้อง
เลี้ยงแมวสักสองตัวและจะใช้ชีวิตไปด้วยกัน
จะจับมือกันเดินไปนานแสนนาน จนกว่าชีวิตจะหาไม่
แต่เมื่อหลับตาลง โลกก็พลันตกลงไปในความอ้างว้างที่มืดมิด
นับจากนี้ไปหุ่นเชิดที่เก่งที่สุดของตระกูลเสิ่นได้ตายไปแล้ว
เหลือเพียงสัตว์ร้ายที่ตื่นขึ้นมาและกำลังแยกเขี้ยวโดยไร้สุรเสียงใดๆ

‘เสิ่นหลิว’ ไม่เคยคุกเข่าให้ใคร
และไม่เคยเรียกใครว่า ‘นายท่าน’ มาก่อน
ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่สามารถรับการสั่งสอนหรือการแสดงในที่สาธารณะได้
แต่เพราะอีกฝ่ายคือ ‘ฉินมู่’ ขอบเขตทุกอย่างที่เขาขีดจำกัดไว้จึงเปลี่ยนได้เสมอ
ต่อให้สิ่งที่อยู่ในมือฉินมู่ไม่ใช่แส้แต่เป็นมีด
เขาก็จะยอมให้อีกฝ่ายแทงเข้ามาตรงหัวใจโดยไม่หลบหนี

แม้จะโดนลมฝนกัดกร่อน โดนไฟไหม้เป็นจุณจนเจ็บปวดและทรมาน
แต่ ‘สฟิงซ์’ ก็ยังคงยืนหยัดอยู่ตรงนี้
คอยปกป้องความยิ่งใหญ่ และดวงวิญญาณที่หลับใหลของ ‘ฟาโรห์’ ตลอดไป