‘หยางเวย’ คือเด็กกำพร้าที่ถูกคุณนายใหญ่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กเพื่อให้แต่งงาน
กับบุตรชายคนเดียวของท่าน และเพื่อให้สามารถเข้ากับตระกูลซ่งอันยิ่งใหญ่มั่งคั่ง
เพื่อแบ่งเบาภาระของผู้มีพระคุณที่เมตตา หยางเวยจึงละทิ้งสิ่งที่ตนเองใฝ่ฝัน
เฝ้าเรียนรู้การวางตัวเป็นผู้ดี เล่นเชลโล เรียนภาษาฝรั่งเศส ทำคะแนนให้ได้ที่หนึ่ง
เสมอและไม่ทำอะไรที่คุณชายซ่งไม่ชอบ

เธอสำรวมตน ควบคุมตัวเอง จนเหมือนสายเครื่องดนตรีที่ถูกขึงแต่ซ่งเจ๋อก็ไม่เคยชอบเธอ

คุณชายซ่งเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีเหมือนก้าวออกมาจากภาพวาด ริมฝีปากมักประดับ
ด้วยรอยยิ้มแฝงด้วยแววเย้ยหยัน ครั้งแรกที่เราเจอกัน เขาพินิจเธอนิ่งนาน จากนั้นก็
เอ่ยขึ้นลอยๆ ว่า “สกปรก”

เขามักแสดงความเย่อหยิ่งออกมาอย่างไม่ปิดบัง
แสดงออกทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอแม้แต่น้อย หลังเรียนจบจากต่างประเทศ
เขายอมกลับมาแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแก่แม่ของเขา

แต่วันนี้คุณนายใหญ่สิ้นแล้ว
หยางเวยรู้สึกเป็นอิสระ ลูกเป็ดขนดำไม่จำเป็นต้องแสร้งทำตัวเป็นหงส์อีกต่อไป
เธอคงหย่าได้แล้วสินะ?