ซูปินไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ เขาเข้าพักที่บ้านเช่าภายใต้คำแนะนำของนายหน้า ซึ่งในบรรดาเพื่อนร่วมบ้านของเขา มีรุ่นพี่ที่เป็นอาจารย์ผู้ช่วยสอนผู้อ่อนโยนและเอาใจใส่ มีทายาทเศรษฐีผู้เรียกตัวเองว่าเป็นเจ้าชายผู้ชอบเข้าสังคม และยังมีผู้ดีลูกครึ่งรูปงามแสนเย็นชา

ชีวิตของซูปินก้าวเข้าสู่ลู่ทางที่ถูกต้องพร้อมกับการเรียนที่ต่างประเทศ ก่อนที่ซูปินจะพบว่า เพื่อนร่วมบ้านผู้สมบูรณ์แบบดังพระเอกนิยายค่อย ๆ เผยด้านที่ทำให้เขาไม่อาจรับมือได้ออกมา

ที่สำคัญคือ เขามีความรู้สึกว่าตนถูกควบคุม แต่ไม่มีแรงหนีเอาตัวรอดอยู่ตลอดเวลา!

=============

แสงสีขาวจากโคมไฟเพดานส่องลงมาให้เห็นดวงตาคมเข้มและสันจมูกโด่ง ขนตายาวแผ่เห็นเงาเป็นแพงามสองช่อ แต่ก็ไม่สามารถบดบังดวงตาสีเขียวอมเทาทั้งสองดวงของชายหนุ่มเอาไว้ได้

เสี้ยววินาทีนั้น ซูปินรู้สึกว่าหัวใจของตนได้หยุดเต้นไปเสียแล้ว

นี่คือใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้คนต้องตกตะลึงเมื่อแรกเห็น นาทีนี้คำมากมายปรากฏขึ้นในหัวของซูปิน เช่น ลูกครึ่ง ดารา นายแบบ เจ้าชายในนิทาน เขาคิดไปไกลถึงแวมไพร์ นอกจากเส้นผมสีดำดั่งอีกานั่น คนคนนี้ไม่มีจุดไหนเลยที่ทำให้ซูปินคิดโยงไปถึง คนจีน

เขาเดินมาทางพวกซูปินทีละก้าว ๆ ด้วยท่าทางแสนสง่าสุดจะพรรณนาได้ ยามก้าวเดินก็ไม่มีเสียงดังเลย ยิ่งอยู่ใกล้มากเท่าใด ยิ่งทำให้รู้สึกกดดันมากขึ้นเท่านั้น

หลังจากนั้นซูปินก็ทบทวนฉากฉากนี้ในความฝันนับครั้งไม่ถ้วน แต่อย่างไรก็จำความรู้สึกของตนเองในเวลานั้นไม่ได้ บางทีการตกใจมากเกินไปอาจจะทำให้คนสูญเสียประสาทสัมผัสและการคิดวิเคราะห์ทั้งหมดไปได้ แต่เขากลับจำหัวใจที่เต้นแรงดังฟ้าร้องหลังจากที่หยุดเต้นไปเสี้ยววินาทีหนึ่งนั้นได้ตั้งแต่ต้นจนจบ เสียงหัวใจที่ดังขึ้น ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ประหนึ่งแตรเขาสัตว์ที่เริ่มเปล่งเสียงคำราม อีกทั้งยังเหมือนกับเสียงระฆังยามเมื่อชีวิตใกล้ฝั่ง