“ต่อให้มีเวลาแค่วันเดียว ฉันก็ต้องเข็นเสี่ยวฮูที่อยู่บนรถเข็นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นสักครั้ง กินอาหารกลางวันเป็นเพื่อนเสี่ยวฮูสักมื้อ แล้วก็ต้องพาฮัวเซิงมาโรงพยาบาล กอดเสี่ยวฮูสักหน่อย… ต่อให้มีเวลาแค่วันเดียว ฉันก็ต้องสร้างโอกาสขึ้นมา ให้เหลือความทรงจำอันงดงามกับเขาให้มากขึ้นอีกสักหน่อย เช่นนี้แล้ว ในทุกวันที่เพิ่มขึ้นมา ก็จะเป็นความสุขที่เป็นกำไรของเรา พอคิดได้แบบนี้ ชีวิตก็เปี่ยมด้วยความหวังและความคิดถึงแล้ว”