‘ที่เล่นอยู่นั้นไม่ใช่เกม แต่มันคือความเหงาหงอย’ เกรงว่าประโยคนี้คงมีเพียงคนที่เคยเล่นเซิร์ฟร้างถึงเข้าใจความวังเวงในนั้น ‘เซิร์ฟร้าง’ ก็เหมือนชื่อของมัน เป็นเซิร์ฟเกมที่เงียบเหงา มีผู้เล่นอยู่น้อยนิดจนอ้างว้างราวกับป่าช้า ขนาดที่ว่าฟลัดเวิลด์แชตยังต้องรอตั้งครึ่งค่อนวันจึงมีคนตอบกลับ - แต่ ‘ฟางเจิง’ ในฐานะผู้เล่นแทน กลับทำใจละทิ้งเซิร์ฟร้าง ‘จิ้งฮวาสุ่ยเยวี่ย’ นี้ไปไม่ได้ เขายังคงพาตัวละครของตนท่องเที่ยวบนเซิร์ฟเวอร์ที่เปี่ยมด้วยความทรงจำแห่งนี้ต่อไป - และเพราะแบบนั้น ฟางเจิงถึงได้พบกับเหล่าสหายพิลึกกึกกือ เริ่มต้นการเดินทางเคลียร์ดันเจี้ยนที่ต้องก่นด่านับครั้งไม่ถ้วนด้วยกัน เดี๋ยวก่อน! เซิร์ฟนี้มันร้างนะ จะลงดันเจี้ยนยังไงก็ต้องการคน ทว่าตะโกนในเวิลด์แชตเท่าไร สมาชิกปาร์ตี้ก็ยังมีกันอยู่แค่นี้! อย่างไรก็ตาม แม้เซิร์ฟนี้จะยังคงร้าง แต่สำหรับใครบางคนก็เหมือนจะไม่ได้รู้สึก ‘โดดเดี่ยว’ อีกต่อไป...