เล่ม 1 จำนวนหน้า 421

  บางทีการที่หน้าตาดีเกินไปก็เป็นปัญหาได้เหมือนกันเช่นเดียวกับ 'หรงอี้' ที่ไม่เคยสมหวังในความรักสักครั้งเพราะหน้าตาดันไม่เข้าเกณฑ์การเลือกคู่ไม่มี 'อัลฟ่า' คนไหนชอบ 'โอเมก้า' รูปร่างสูง ทั้งยังหล่อเหลาแบบเขาสักคนหลังจากผิดหวังกับการสารภาพรักครั้งที่ร้อยก็ดันชวยเจอเหตุการณ์ปล้นชิงทรัพย์เข้าอีกยังดีที่หรงอี้ได้รับความช่วยเหลือจาก 'เฉินเคอเหยา' ทันเวลาอีกฝ่ายเป็นครูสอนศิลปะป้องกันตัวที่หล่อเหลาแค่มองจากภายนอก ก็ดูออกทันทีว่าเป็นอัลฟ่าแน่นอนหัวใจของหรงอี้ที่เดิมทีก็อ่อนไหวอยู่แล้วพลันตกหลุมรักอีกครั้งแถมอีกฝ่ายก็ดูจะชอบเขาเหมือนกัน?!พวกเขาคบหากันอย่างหวานชื่น กระทั่งวันหนึ่ง...ขณะที่กำลังจูบกันบนรถจนใกล้พัฒนาสู่ขั้นต่อไปต่างฝ่ายต่างปล่อยฟิโรโมนของตนเฉินเคอเหยาก็แสดงอาการแปลกประหลาดออกมาหรงอี้ถูกอีกฝ่ายอ้วกใส่ต่อหน้าต่อตา จนถึงกับบื้อใบ้ไปต่อไม่ถูกต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนแน่ๆ หมอนี่เป็นพวก 'รักร่วมเพศ' งั้นเหรอ?ที่ผ่านมาเฉินเคอเหยาเข้าใจผิดว่าเขาก็เป็นอัลฟ่าเหมือนกัน?และแล้ว...ไดอารี่ 'รัก' ของหรงอี้ก็ต้องจบลงด้วยความผิดหวังอีกครั้ง

  เล่ม 2 จำนวนหน้า 450

    พอได้อยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ได้สวมบทเหมือนเป็นพี่เลี้ยงเด็กแบบนี้'ทรงอี้' รู้สึกว่าตนมีความสุขดีมากๆส่วนเรื่องในชีวิตประจำวัน ก็ได้รับความอบอุ่นและความเอาใจใส่จาก 'เฉินเคอเหยา' แทบทุกอย่างขณะที่สิ่งเหล่านี้ทำให้หัวใจของหรงอี้เต้นแรงอีกครั้งก็ปนความสิ้นหวังด้วยเช่นกันดังนั้นเขาจึงพาตัวเองหนีออกจากสถานการณ์นั้นด้วยความขี้ขลาดกลับไปซบอกสามีในจินตนาการ ด้วยการไปร่วมงานมีตติ้งของ 'โม่อวี๋เฟย'โดยคิดว่าต้องเยี่ยงเบนความสนใจของตัวเองไปได้อย่างแน่นอนในฐานะแฟนคลับ การมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับโม่อวี๋เฟยหลังเวทีแค่นี้ก็ทำให้สามารถยิ้มแฉ่งได้ทั้งวันแล้วแต่หรงอี้กลับโถนอีกฝ่ายต้อนจนมุมหลังชนกำแพงขณะเดียวกันก็ได้รู้เรื่องราวบางอย่างของเฉินเคอเหยาอย่างไม่คาดคิดบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยฟิโรโมนของอัลฟ้าหรงอี้ควรรู้สึกดีใจ ทว่าคนที่เขาคิดถึง กลับเป็นเจ้าของบ้านเช่าจอมเช่อที่อาเจียนเพราะเขาทุกครั้งคนนั้น...แต่พอนึกถึงอุปสรรค 'รสนิยมทางเพศ* ของเฉินเคอเหยาแล้วถึงจะอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่าไร มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดีแล้วเมื่อไรหนุ่มโสดอย่างหรงอี้ถึงจะได้เวลา