‘อวี่หลิงหนึ่งราตรี นทีลัดล้อมภูผา ข้าเผชิญมหาคลื่นคงคา ตกเกลอเก่ามาครอง’ เผ่ามังกรยกเผ่าขึ้นแดนเซียนกันหมดแล้ว แดนบำเพ็ญเพียรนี้จึงไม่มีมังกรอยู่อีกเสี่ยวเซิน มังกรน้อยตื่นจากจำศีลนับหมื่นปี กลายเป็นมังกรตัวสุดท้ายในแดนบำเพ็ญเพียรนี้ตื่นมาปุ๊บก็เจอกับบุรุษชุดแดงผู้หนึ่ง อืม เหมือนว่านี่จะเป็นการเก็บเจ้าสาวที่เขาว่ากันสินะทว่าเจ้าสาวหมาดๆ กลับเป็นเจ้าสาวจอมอำมหิต กล้าดียังไงมาสะกดพลังเขาไว้อย่างนี้!แล้วไหนน้ำของข้าล่ะ น้ำของข้าหายไปไหนหมด ทำไมถึงเหลือแค่บึงเล็กๆ แค่นี้ไอ้พวกอวี้หลิง ไอ้โจรขโมยน้ำ! ตื่นมาทั้งทีกลับมีแต่ปัญหาน่าปวดหัวจริง

    เสี่ยวเซินมาพักอยู่ในสำนักอวี้หลิงในฐานะ “เจ้าหนี้”และเจ้าหนี้คนนี้ก็ไม่ได้มาเล่นๆ ความอลเวงวินาศสันตะโรในสำนักอวี้หลิงจึงบังเกิด!แต่ขณะเดียวกัน...เขาก็รู้สึกว่ามีใครบางคนที่ซ่อนอยู่ในเงามืดกำลังวางแผนร้ายทำลายโลกบำเพ็ญเพียรแห่งนี้อยู่...