นี่ถ้า ‘นิวาริน’ ไม่เห็นแก่มูลค่าของอัญมณีดอกพุดน้ำบุษย์บุษราคัมสีเหลืองอร่ามที่เพื่อนเอามาล่อแล้วล่ะก็ เธอคงไม่ต้องปวดเศียรเวียนเกล้ากับการมาอยู่ในร่าง ‘โสมอุษา’ เพื่อนรักอย่างนี้หรอก

เป็นโสดอยู่ดีไม่ว่าดี จู่ๆ ก็ต้องมีสามี เอ๊ย อดีตสามีซะงั้น แถมยังต้องอยู่ร่วมบ้านเดียวกัน ทั้งๆ ที่ปกติแล้ววันๆ เขาแทบจะไม่สนใจไยดีอดีตภรรยาคนนี้สักเท่าไร แต่พอเธอมาอยู่ในร่างนี้ปุ๊บ ทำไมเวลาเดินไปไหนหรือทำอะไรถึงรู้สึกได้ว่ามีสายตาเรดาร์ของเขาตามติด เหมือนจ้องจะจับผิดเธอตลอดเวลา

ไหนแม่เพื่อนตัวดีบอกว่าเขาไม่มีวันแลเธอแน่นอนตราบใดที่ยังอยู่ในร่างนี้ แล้วนี่พ่อเจ้าประคุณเกิดเพี้ยนอะไรถึงได้ตามตอแยเธอไม่เลิก เอ๊ะ หรือเขาเกิดเปลี่ยนใจ อยากจะกลับมาสานสัมพันธ์ใหม่กับภรรยาเก่าอีกครั้ง ไม่นะ! เธอจะไม่ยอมเคลิ้มไปกับความอ่อนโยนนั้นเด็ดขาด ท่องไว้สิ นั่นน่ะสามีเพื่อน และเธอคือนิวาริน ไม่ใช่โสมอุษา!