# สามเสนรีวิว : อวลกลิ่นละอองรัก – ซูโม่ เขียน / อวี้ แปล
.
คำโปรย
.
เรือนร้างว่างเปล่าเงียบงัน กำยานมอดไหม้ไร้ค่าเพียงเถ้าธุลี 
ตนหนึ่งคือภูตดอกบัว (เหยียนตั้น) ตนหนึ่งคือภูตมัจฉา (อวี่โม่) และอีกคนหนึ่งคือนักปราบปีศาจ (ถังโจว) 
แม้จะไม่อยากพัวพัน แต่กลับต้องมาผูกพัน แม้อยากจะหนีให้ห่าง แต่กลับต้องเผชิญหน้ากัน
เพราะในที่สุดแล้วกงล้อแห่งโชคชะตาก็หมุนวนให้พวกเขามาพบกัน นำพาบุญคุณ ความรัก และความแค้นผสานจนแทบจะแยกออกจากกันไม่ได้ สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้วย่อมมิอาจเปลี่ยนแปลงแก้ไข เฉกเช่นเวลาที่ไม่ย้อนคืน เฉกเช่นสายน้ำที่ไม่ไหลกลับ เฉกเช่นกำยานที่มอดไหม้และกลายเป็นเถ้าธุลี...
.
หลังอ่าน / เรื่องย่อ
.
น้องเหยียน ภูตดอกบัว ซึ่งเป็นอนุของ พี่โม่ ทั้งสอง มักท่องเที่ยว สร้างความดี ระรานคนชั่วอยู่เสมอ จนวันหนึ่ง คราวซวยไปเจอกับพี่ถัง นักปราบปีศาจ ซึ่งมีฝีมือสูงส่ง ทั้งสองต่างเผ่นหนี แต่น้องเหยียนหนีไม่พ้น ถูกพี่ถังจับตัวไป น้องเหยียนใช้หลากหลายกลยุทธ์ก็ไม่สามารถหลอกล่อให้พี่ถังปล่อยได้ แต่พี่ถังกลับค่อย ๆ เอ็นดูภูติบัวน้อยจอมพูดมาก เผลอคิดไปว่า พวกปีศาจก็ไม่ได้เลวเสมอไป จนทั้งสองได้ไปพัวพันกับคดีฆาตกรรมปริศนา ลึกลับซับซ้อน ทั้งคู่ได้พบเงื่อนงำที่แตกต่างจากผู้เกี่ยวข้อง จริงหรือเท็จ เท็จหรือจริง ใครคือฆาตกร ใครคือผู้วางแผน ใครคือจอมบงการ ทั้งหมดนี้ล้วนเกี่ยวพันกับ เจ้าสำนักเสินเซียว ผู้ลี้ลับ และหยกเทพดารา 1 ในศาสตราเทพที่สูญหาย จากคดีที่ผ่านมาทำให้ ทั้งสองเริ่มญาติดีกัน จนน้องเหยียนเผลอเสนอหน้ารับปากว่า จะช่วยพี่ถังตามหาอีก 3 ศาสตราเทพที่หายไป คือ หมึกบรรณ ขจัดโลกีย์ และยั้งปฐพี
.
พี่ถัง มีจิตใสบริสุทธ์มาก เจ้าสำนักเสินเซียว จึงวางแผนจับตัวพี่ถัง เพื่อนำไปแก้คำสาปของหมึกบรรณ และตอนนี้เอง ที่พี่โม่ โผล่ออกมา หลังตามติดเป็น Stalker อยู่นาน แต่ไม่อาจช่วยน้องเหยียนได้ เพราะพี่ถังใช้อาคมให้นางเกาะหนึบเฮียถัง หนีไปไหนไม่รอด จนกระทั่งทั้งสามและเจ้าสำนักเสินเซียว เข้าไปยังภวังค์มายาของหมึกบรรณ อันนี้ต้องชื่นชมนักเขียนไอเดียบรรเจิดจริง ๆ ในภวังค์มายา ถ้าเรากลัวอะไรมาก ๆ สิ่งนั้นจะโผล่ออกมา ดังนั้นจึงต้องให้คนใจบริสุทธิ์ หนักแน่นอย่างพี่ถัง หรือ ใจสงบอย่างพี่โม่ แต่ยัยตัวฟุ้งซ่าน อย่างน้องเหยียน เอาไปไกล ๆ เพราะเธอคิดอะไร กลัวอะไร สิ่งนั้นจะโผล่ออกมาในภวังค์มายา ทำเอาทุกคนต้องวิ่งหนีป่าราบ ไอเดียเจ๋งดีอ่ะ ทั้ง 4 คน ต่างผจญภัยในภวังค์มายา จนกระทั่งได้พบกับเทพอสูรเสวียนเซิง และปริศนา ข้าคือใครของท่านเจ้าสำนัก ฯ
.
ในแต่ละศาสตรา ความจริง ความหลัง ความรัก อดีตอันแสนเจ็บปวดค่อย ๆ เผยออกมาจนกระทั่ง การค้นพบยั้งปฐพี ที่ทำให้พี่โม่บาดเจ็บสาหัส พี่ถังจำอดีตชาติได้ ส่วน น้องเหยียนน้ำตาไหลพรากเมื่อนึกถึงความหลัง นางไม่ใช่ปีศาจ แต่เป็นเทพบัวสี่กลีบ ที่แอบรักเขาข้างเดียวเป็นข้าวเหนียวนึ่งจนเจ็บปวดสาหัส ต้องหนีมายังโลกมนุษย์ โชคดีได้มาอยู่กับพี่โม่ ปีศาจผู้เงียบขรึม ใจดีและตามใจนางตลอด ระหว่าง รักคนที่เขาไม่รัก กับ รักคนที่เขารักเราดีกว่า น้องเหยียนจะเลือกใคร ...... และน้องเหยียนจะช่วยพี่โม่ได้ไหม ...... 
.
หลังอ่าน
เล่มแรก แฟนตาซีผจญภัยไขปริศนา อมยิ้มเป็นระยะๆ กับ น้องเหยียนจอมเผือก ทั้งฟุ้งซ่านและไร้สาระ ส่วนเล่มสอง เป็นอดีตรักที่ร้อนแรง (คิดไปเอง)ของน้องเหยียน ทางเลือกระหว่างคนรักในอดีต กับหัวใจในปัจจุบัน ต้องชมว่าเรื่องนี้พล็อตดี ไอเดียบรรเจิด แต่ปริศนา หรือการผจญภัยมันไม่สุด ตัวเอกเหมือนเป็นคนดูอยู่วงนอก ไม่ได้ไปเผชิญหรือแก้ปัญหาในปริศนานั้น บุคลิกนิสัยของตัวละครชัดเจน ไม่ว่าจะเป็น น้องเหยียน ที่ไร้สาระแสวงหาเรื่องสนุก จิตใจดี เสียสละเพื่อรัก และงมงายในรักจนหาทางออกไม่เจอ หรือ พี่ถัง ที่ความรู้สึกช้า ถึงช้ามาก....กกก กว่าจะรู้ว่ารัก ก็สายเสียแล้ว ยามเมื่อได้เจอกับเธอที่รักอีกครั้ง จึงติดหนึบ ไม่ยอมปล่อยให้เธอไปไหนเกิน 10 ก้าว ฮาดี หรือ พี่โม่ จอมเงียบขรึม ไม่ชอบเรื่องวุ่นวาย วางตัวเป็นผู้ชมมาตลอด แต่เมื่อไรไม่รู้ที่เอาตัวเองไปอยู่ในเรื่องราว กลายเป็นรักซึมลึกสุดติ่ง ชอบความรักของพี่โม่ ไม่แสดงออกแต่รักนะ ไม่ชอบให้เธอวุ่นวาย แต่ไม่ยอมให้เธอไปวุ่นวายกับคนอื่น ไม่ชอบให้เธอพูดมาก แต่ไม่ชอบยิ่งกว่าที่เธอไปพูดกับคนอื่น พอเธออยากได้อะไร ก็รีบหาให้แม้จะเงอะงะสุดขีด ทำไม่เป็นก็ตาม แต่พยาย้าม พยายามทำให้สุดฤทธิ์ พี่โม่แกน่ารักดีอ่ะ ชอบตอนพี่โม่คุยกับพี่ถัง ว่า เขาจะไม่ยอมให้เธอไปไหน เขารอมานานมากกว่านางจะชายตาแลมองเขาสักที ถ้าพี่ถังรักจริง (หวังแต่ง) ก็ลงมาอยู่กับนางซิ แต่อีตาพี่ถังเอาจริงวุ้ย ย้ายสำมะโนครัวมาจริง ๆ ด้วยแหะ 
.
เพราะตัวละครฝ่ายชาย เป็นสุภาพบุรุษผู้เงียบขรึม อย่าคาดหวังรักที่ร้อนแรง มือไม้ที่นัวเนีย หรือคำพูดหวานหู แต่จะละเมียดกับการกระทำที่อวลไปด้วยความรัก การรอคอยอย่างมีความหวัง และรอยยิ้มเปี่ยมสุข เมื่อได้ทำอะไรให้กับเธอที่รัก เป็นสุขน้อย ๆ แต่สุขนาน ๆ อ่านจบแล้วไม่หวือหวา ไม่มีฉากเสียว ไม่ดราม่าน้ำตานอง ไม่บู้เลือดสาด แต่สุขใจเมื่อได้อ่าน อ่านได้เพลิดเพลินจำเริญใจดีแท้ สรุปว่าชอบค่า ใครอ่านแล้วลองมาแชร์กันดูนะจ๊ะ