รีวิว :Blessing of moon 2 เล่มจบ : Muk - ภาคต่อ The third Hand (s)
.
เมื่อการตัดสินใจที่ผิดพลาดเพียงครั้งเดียวนำมาซึ่งชะตาชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป โกคุเทระรู้ว่าสิ่งที่ตนทำนั้นคือการทรยศต่อนายเหนือ...ซาวาดะ สึนะโยชิ...คือการหักหลังต่อเพื่อนสนิทที่สุดของตน...ยามาโมโตะ ทาเคชิ...และคือการทำให้ตนต้องฝืนทนอยู่ท่ามกลางความลับที่ไม่อาจบอกออกไป จะไม่มีวันพูดออกไป ตราบจนกระทั่งวันที่ความลับนั้นเผยตัวออกมาในที่สุด 
.
และเมื่อวันนั้นมาถึงในที่สุด...แม้ว่าสึนะจะยอมอภัยให้ หากสำหรับสายฝนแล้วกลับยากที่จะอภัยให้แก่วายุผู้หักหลัง การแก้แค้นที่แสนหอมหวานหากโหดเหี้ยมและทารุณอย่างสุดแสนจึงเริ่มขึ้น เมื่อฝ่ายหนึ่งถูกความแค้นเข้าครอบงำจนยากที่จะสนใจความรู้สึกอันจริงแท้ของตน และอีกฝ่ายนั้นก็มีเพียงความสำนึกผิดที่จะยอมตายเพื่อชดใช้ความผิดที่ตนก่อขึ้น 
.
หากว่าความตายของโกคุเทระจะสามารถทำให้ยามาโมโตะมีความสุขได้จริงหรือ?
.
หลังอ่าน
.
เรื่องราวของเพื่อนรักที่แอบรักเขาข้างเดียว - โกคุเทระ (นังโก) สึนะ และ ยามาโมโตะ (ตาโม) เป็นเพื่อนในวัยเด็ก ทั้ง สึนะ และโมโตะ ใจตรงกัน โมโตะจึงฝากจดหมายให้โกไปถึงสึนะ แต่นังโกก็แอบรักโมโตะ จึงเอาจดหมายไปซ่อน แถมตามไปเยาะเย้ยโมโตะ ทำให้ตาโมโกรธจัดหน้ามือปล้ำนังโก หลังจากนั้น 4 ปี เส้นทางชีวิตของทั้ง 3 ได้เปลี่ยนไป สึนะได้พบรักใหม่ โมโตะ ได้แต่มองสึนะด้วยความรัก พอกลัดมันมากๆ ก็ไปปล้ำนังโกแทน ส่วนนังโก รู้สึกผิดที่ทรยศเพื่อนรักทั้งสอง จึงยอมตาโมทุกอย่าง แต่ความซวยบังเกิดเมื่อตาโมรู้ความจริงว่าบุพเพขาดสะบั้นเป็นเพราะนังโก หลังจากนั้นตาโมได้แปลงร่างกลายเป็นพิศาลยกกำลังสิบ ฉุดนังโกมาข่มขืน ลงทัณฑ์อย่างโหดเหี้ยมทารุณ และจะลงมีดให้ครบ 1685 แผล xxx 1685 ครั้ง เท่ากับ 1685 วันที่นังโกแย่งความสุขของเขาไป หุ หุ หุ แต่โชคดี ที่สึนะหาตัวนังโกเจอก่อน แม้จะช่วยได้แต่นังโกก็สะบัดสะบอมแทบไม่เหลือซาก แถมตาโมยังกล่าวอาฆาตว่า “มันยังไม่จบ แกต้องตายในมือช้าน....นนน”
.
อาการบาดเจ็บของนังโกสาหัสมาก จึงหลบไปพัก แม้จะเจ็บกายแต่เจ็บที่ใจมากกว่า แต่นังโกที่มีแต่รักเขาข้างเดียวเป็นข้าวเหนียวนึ่ง กลับไม่โกรธตาโมเลยสักกะติ้ด คิดว่าฉันผิดเอง ฉันต้องชดใช้แม้กระทั่งชีวิตยังไม่พอ แต่อย่าคิดว่าแค่นี้ตาโมจะพอใจ เขาได้อัด DVD ฉากข่มขืนทารุณกรรมนังโกไว้ทุกช็อต และแจกจ่ายไปตามแฟมิลี่ต่าง ๆ ให้นังโกได้อับอายขายขี้หน้า โดยเฉพาะส่งไปให้พ่อของนังโก ที่ตามมาซ้อม และด่ากราด พร้อมตัดพ่อกับลูก แถมแม่เลี้ยงยังตั้งรางวัลค่าหัวมหาศาลของนังโกไว้ ทำให้นังโกถูกตามฆ่าทุกวี่ทุกวัน แต่แทนที่ตาโมจะสะใจ กลับเจ็บปวด วิ่งกลับมาปกป้องนังโก แถมจะตามไปฆ่าแม่เลี้ยงนังโกอีก ดีว่านังโกตามไปห้ามทัน แลกกับการเดทกับตาโม ในวันเดท ซึ่งเป็นวันที่สวยงามที่สุดในชีวิตนังโก แต่จบลงด้วยความแค้นของตาโมอีกแหล่ะ จะมีวันไหนที่แกจะมีสุขไหม นังโก วันแห่งการต่อสู้ใกล้มาถึง พร้อมกับความสับสนในหัวใจของตาโม เขาทั้งรักทั้งชัง ยิ่งเกลียด ยิ่งคิดถึง แต่ความรักมันไม่มากพอที่จะอภัยให้กับคนที่แย่งความสุขของเขา และการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนั้น ทำให้เขารู้ว่าในหัวใจของเขามีใคร และมันได้พาเขาดำดิ่งลงไปในนรกที่ไร้ทางออก ............
.
อ่านจบแล้วยากบอกว่า รักนี้ขมนัก นังโกน่าสงสารมาก เป็นลูกเมียน้อย พ่อไม่รัก แม่เลี้ยงจ้องฆ่าทุกวัน พอหลงรักเพื่อนสนิท เขากลับไม่มีใจให้ แถมยังปู้ยี่ปู้ย่ำ กด ขี่ ข่มเหงไม่เว้นวัน ตัวเองได้แต่ยอมเพราะรู้สึกผิดต่อเขา ยอมแม้กระทั่งสละชีวิตของตัวเอง โธ่แม่ดาวพระศุกร์ ..... ส่วนตาโม ก็เฮ้อ .... กว่าจะรู้ว่ารักก็สายเสียแล้ว นังโกเกือบตายคาที่ พอฟื้นขึ้นมาก็ปิดกั้นความทรงจำเกี่ยวกับเอ็งทั้งหมด จะมาสำนึกผิดทีหลังก็สายไปแล้วย่ะ มาทำตาละห้อย กระดิกหางเป็นหมาขาดรัก เขาก็ไม่แล สุดท้ายนิสัยเดิมออก ไม่ใช่ฉันไม่อยากให้แกมีความสุข แต่... ฉันอยากให้แกมีความสุขกับฉันเท่านั้น .... ตาโมเลยทำทุกอย่าง พิสูจน์ทุกสิ่งเพื่อให้นังโกรู้ว่า ฉันรักแกนะ แต่คนอ่านเชียร์ อย่าไปแลมัน หมั่นไส้มัน เกลียดมันไอ้คนใจร้ายที่ซู้ด ..... 
.
อ่านจบทั้ง the third hand (s) และ Blessing of moon ต้องบอกว่า คุณ muk เขียนดี เนื้อเรื่องน่าติดตาม ตัวละครจิตโคตร แต่คนอ่านจิตกว่า 555.... ทั้งสองเรื่อง พูดถึงพิรุณ ฝั่งมืด (นังโล่ – เคะ) และฝั่งสว่าง (ตาโม – เมะ) ที่รักเขาข้างเดียว แต่เส้นทางแห่งรักไม่เหมือนกัน นังโล่ มาแนว รักสู้ฟัด ส่วนตาโม มาแนวพิศาลกดจูบ ส่วนตัวละคร ชอบเฮียแซนซัส ถึงเฮียจะเป็นไอ้ตัวร้ายใจดำ แต่พอเฮียรู้ใจตัวเองเฮียก็มุ่งมั่น คว้าในสิ่งที่ต้องการมา อะไรที่เป็นอุปสรรคก็เหยียบให้หมด ถ้านังโล่เป็นปัญหาก็ปล้ำซะเลย รักเฮียจริง ๆ 555 ส่วนสควอโล่ก็รักเดียวใจเดียว หัวใจนี้มีให้เฮียคนเดียว จะสุขเศร้าทุกข์ตรมแค่ไหนก็มีแต่เฮีย แม้จะมีคนโรคจิตมารักมาพัวพัน นางก็ไม่แคร์ วิ่งกลับไปกอดเฮียคนเดียว ชอบจัง 
.
ฝั่งตาโม อ่านแล้วรักนี้มืดมนจริง นอกจากเอ็งจะโรคจิตหน้าเนื้อใจเสือแล้ว ยังใจดำแถมไม่รู้ใจตัวเองอีก ถ้านังโกไม่เกือบตาย จะรู้ตัวไหมว่ารักเขามากแค่ไหน ไอ้ที่ทำเลวมาทั้งหมดเพราะจะตอกย้ำนังโกใช่ไหมว่าแกเป็นของฉัน ส่วนนังโกก็เด็กขาดรัก โหยหาความรักซะเหลือเกิน เจ็บแล้วไม่จำ จะสำนึกผิด จะเป็นคนดีไปถึงไหน เขาร้ายมาก็ร้ายกลับซิอย่าไปยอมมัน ชิ ขัดใจคนอ่าน อ่านแล้วอยากจะเหยียบตาโมซะจริง 
.
สรุปว่าอ่านได้อ่านดีสนุกทั้งสองเรื่อง เหมาะกับคนชอบพระเอกโหด โรคจิต ส่วนนายเอกต้องใจสู้ อึด ถึก เป็นแมลงสาป ตียังไงก็ไม่ตาย ไม่งั้นตายคามือคาเท้าพระเอกตั้งแต่ต้นเรื่อง สำนวนการเขียนเล่นอารมณ์กับคนอ่าน พล็อตเรื่องดี โดยรวมสนุกสมเป็นงานคุณ Muk ค่ะ