เรื่องนี้เล่าผ่านมุมมองของ จวินเย่ว์ (นายเอก) ผู้เป็นบุตรชายรองของตระกูลเหอ มาเฟียหลายชั่วคน เป็นลูกชายที่ถูกทุกคนตามใจจนเกินเยียวยา โดยเฉพาะอันหลัน (พระเอก) พี่เลี้ยงกึ่งคนสนิท ที่คอยดูแลเขามาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองรักกัน และอันหรันมุ่งมั่นจะพาจวินเย่ว์ก้าวไปสู่โลกแห่งแสงสว่าง แต่ถูกขัดขวางโดยพี่ใหญ่ผู้นำตระกูล อันหรันถูกขังในคุกมืดก่อนจะแหกคุกออกมาและหายไป ต่อมาไม่นานพี่ใหญ่ได้ถูกลอบฆ่า เมื่อไม้ใหญ่ล้ม ทำให้เขาต้องหลบหนี (ตาย) และได้ข่าวต่อมาว่าอันหรันได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไป และส่งคนติดตามหาตัวเขา
.
การพบกันอีกครั้งเหมือนคนแปลกหน้า อันหรันที่เคยรักเขา ตามใจเขา ไม่กล้าทำร้ายเขาแม้เพียงเส้นผม เหลือเพียงอันหรันคนใหม่ที่เย็นชา ใจร้าย เผด็จการ เอาแต่ใจ เฝ้าโทษว่าเขาผิดทุกอย่าง และหาวิธีการสารพัดเพื่อลงทัณฑ์เขา เมื่ออันหรันคนเก่าได้ตายไป ในโลกนี้เหลือเพียงความมืดมิด และอันหรันคนใหม่ได้ลากเขาลงนรกไปยังนรกที่ไม่มีจุดสิ้นสุด จนวันหนึ่ง อันหรันพูดว่า พอแล้ว เขาทิ้งทุกอย่างและจากไป เหลือไว้เพียงธุรกิจมืดให้เขาบริหาร แต่นั่นทำให้เขาเข้าใจ ความทุกข์ในใจของอันหรัน ทำไมอันหรันถึงเปลี่ยนไป และใครคือคนที่อันหลันรักที่สุด......... แต่จะสายเกินไปไหม ? ........... 
.
หลังอ่าน
.
จบ Happy ending ค่ะ เรื่องนี้ อันหรัน ฉลาด ร้าย เย็นชา รักใครรักจริง รักจนถึงจิตวิญญาณ รักชนิดว่าถ้าฉันลงนรก ฉันจะลากคนที่รักลงนรกร่วมกัน อันหรันคนที่เคยตั้งความหวังว่าจะละทิ้งโลกมืด เพื่อก้าวสู่แสงสว่าง กลับต้องทิ้งความฝัน ทิ้งคำสัญญา เพียงเพื่อปกป้อง จวินเย่ว์ คุณชายทายาทมาเฟียผู้เอาแต่ใจ ไม่ได้เรื่อง แต่แทนที่จวินเย่ว์จะเข้าใจ กลับรังเกียจเขา เกลียดเขา อันหรันจึงต้องทำให้จวินเย่ว์เข้าใจ ไม่ว่าจะวิธีการเลวร้ายเท่าไร ต้องทุ่มเทเท่าไร เขายินยอมพนันจนหมดตัวและหัวใจ ขอแค่ให้ จวินเย่ว์ เข้าใจ และอยู่ข้าง ๆ เขาตลอดไป
.
สนุกค่ะ อ่านแบบวางไม่ลง อ่านแล้วจี้ด แต่ก็สนุก พระเอกร้ายมาก โมโหเป็นปล้ำ ขยับเป็นกด แถมหึงโหดอีกต่างหาก ส่วนนายเอกเราถึงแม้ นิสัยเสีย แต่มีเสน่ห์เกินคำบรรยาย ขนาดคู่แค้นของอันหรันยังมาหลงเสน่ห์ สรุปว่า คู่นี้เคมีลงตัวกันพอดีค่า