“กระสุนปริศนา มาเฟียตุ้งติ้ง กับตำรวจหญิงดุ เข้ม เซ็กซี่”

นาธาน...หนุ่มหล่อมาดแมนแอนด์แฮนด์ซัมไม่แพ้พระเอกนิยายโรมานซ์ เพิ่งตระหนักว่า ‘ภารกิจลับ’ ได้กลายเป็น ‘ภารกิจเละ’ แล้วร้อยเปอร์เซ็นต์ ก็ตอนสาวเจ้ากระโดดลงจากเบาะมอเตอร์ไซค์สายตรวจ แล้วเล็งปืนลูกโม่จุดสามแปดรุ่นดึกดำบรรพ์มาที่เขาพร้อมประกาศเสียงกร้าว “หยุด อย่าขยับ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ถอยออกมาจากผู้หญิง ถอยมา ช้าๆ นะ เร็ว!”

ชายหนุ่มอยากจะบอกแม่เจ้าประคุณเหลือเกินว่าเธอกำลังทำให้เขาสับสน ตกลงจะให้อย่าขยับ ให้ถอยออกช้าๆ หรือจะเร็วๆ กระนั้นเขาก็เลือกที่จะทำสิ่งที่น่าจะถูกใจเธอที่สุด เริ่มจากทิ้งเด็กสาวที่เขาประคองอยู่ในอ้อมแขนลงบนพื้น เพราะสิ่งที่เขากลัว...ผู้หญิงกับปืนพร้อมยิง...กำลังยืนข่มขวัญเขาอยู่เบื้องหน้า

นาธานยกมือทั้งสองข้างขึ้นชู เลียริมฝีปากแห้งผาก ดวงตาไม่คลาดจากปากกระบอกปืนสั่นน้อยๆ วินาทีที่ตำรวจหญิงนอกเครื่องแบบนายนั้นสะบัดปืนในมือออกคำสั่งอีก ชายหนุ่มใช้ไหวพริบบวกกับสัญชาตญาณที่มีติดตัวมานานหลายปี หลับหูหลับตาตะโกนบอกฝ่ายตรงข้ามว่า “อย่ายิงค่ะอย่ายิง กะเทยที่ไหนข่มขืนผู้หญิงคะ ไม่มี้!”

มาเฟียจะเป็นอย่างนี้ได้ยังไง!