ใครสักคนเคยกล่าวเอาไว้ว่า การพบกันครั้งแรกคือ “ความบังเอิญ”

แต่การได้พบกันอีกครั้ง...นั่นคือ “พรหมลิขิต”     

หรือหากพรหมไม่ได้ลิขิตก็แค่ตามหากันให้เจอ....

วันหนึ่งหนุ่มนักออกแบบที่ไม่เคยห่างจากโต๊ะทำงาน

ก็นึกอยากจะหยิบกล้องฟิล์มตัวเก่ามาปัดฝุ่นสะพายเป้แล้วออกไปท่องเที่ยว

เพียงเพราะได้เห็นภาพถ่ายป่าสนฝีมือของใครบางคนที่โพสต์ไว้ในเว็บบอร์ดของเหล่าคนรักในงานศิลปะ

username แปลก ๆ นั่นมีอะไรบางอย่างดึงดูดให้อยากทำความรู้จักอีกฝ่ายให้มากขึ้น

ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าของ username เป็นใคร

รู้เพียงแต่ว่าเขาหรือเธอคนนั้นคือแรงบันดาลใจ

ให้อยากจะหยิบโปสการ์ดขึ้นมาเขียนเล่าเรื่องราวระหว่างการเดินทาง

ท่ามกลางแสงแดดอุ่น ๆ ต้นหญ้าเขียว ๆ สายลมเย็น ๆ และหมอกสีขาวจาง ๆ ส่งกลับไปให้ 

...นักเดินทางใบเล็ก ๆ จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้คนสองคนได้กลับมาพบกัน....