ผมกับเขาต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในฐานะคนรัก

ทั้งๆที่ความสัมพันธ์ของผมกับเขาถึงขั้นติดลบ

แต่แล้วความรู้สึกนั้นก็แปรเปลี่ยนมาเป็นความรัก

เมื่อเวลาเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์

...ระหว่างเราทั้งสองคน...

-----------------------------------

“ไงมึง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ยังไม่ตายอีกเหรอวะ”

นั่นคือคำทักทายที่เขาเอ่ยออกมาจากริมฝีปากได้รูปของเขา

“คิดยังไงไว้ผมยาว ไม่เข้ากับหน้ามึงสุดๆเลยว่ะ”

.

.

.

“ตอนมาก็นอน ตอนนี้ก็นอน อดหลับอดนอนมาจากไหนวะมึงเนี่ย”

เขาเอื้อมมือมาวางไว้บนหัวของผมพร้อมขยี้เบาๆ

“มึงหน้าหวานซะขนาดนี้ไว้ผมยาวยิ่งทำให้เหมือนผู้หญิง”

หลังพูดจบเขาก็ผลักผมจนตัวผมเอนไปติดกับกำแพงห้องสีขาวโพลน

“น่าหมั่นไส้...”