"ถ้าตายแล้วได้เกิดใหม่ ชาติหน้าขอให้เกิดเป็นคุณขม

คนที่ใครก็ต้องการ คนที่ใครก็สนใจ ให้มันเป็นที่รัก

ให้มันห้อมล้อมเป็นที่ต้องการ ไม่ใช่ไอ้ขมขื่น...ไม่ใช่...ไอ้ขมขื่น..."

ความปรารถนาจากส่วนลึกของจิตใจที่แท้จริง

รากหญ้าที่โลกลืมยังต้นเติบโตมาท่ามกลางฝ่าเท้าที่เหยียบย่ำของผู้คน

วัชพืชผู้ไม่เป็นที่ต้องการมีความปรารถนาที่ใครฟังแล้วเป็นต้องสะเทือนไปทั้งใจ

ภายใต้ความเก่งกาจของเปลือกนอก ยังมีความอ่อนแอบอบช้ำอยู่ข้างใน

มีเพียงหนึ่งคนที่ได้ฟังคำขอของมัน คนคนนั้นคือเขา

ภาสกร จรณินท์ คนที่ครั้งหนึ่งเคยสูญเสียความสมบูรณ์แบบในชีวิต

เขาสังเวยความรักแสนง่เขลาด้วยใบหน้าข้างหนึ่งจนเสียโฉม

เขาผู้ไม่ต่างจากอิริค ปีศาจแห่งโรงอุปรากร

เสกสรรบันดาลให้หนึ่งชีวิตรากหญ้ากลายเป็นคริสตินของเขา

"จงอย่าเป็นตะวันหลงใหลในแสงสว่างที่คนโจษจันถึง

เพราะฉันไม่อยากเป็นปีศาจแห่งโรงอุปรากร ทำให้นายเป็นตะวันไร้ค่าตอนตกดิน"