นางกำนัลผู้งดงามอ่อนหวานได้แต่งให้กับคุณชายรองของสกุลใหญ่ด้วยสมรสพระราชทาน  แม้จะรู้อยู่แล้วว่านี่คือการ ‘คลุมถุงชน’ แต่ก็ยังอดแปลกใจไม่ได้กับท่าทีห่างเหินไม่วางใจใครของคุณชายหนุ่มร่างสูงผู้เป็นเจ้าบ่าว

            “ไม่เต็มใจก็ช่างเถอะ” เขาพูดออกมาอย่างนั้นในคืนเข้าหอ เพียงเพราะเจ้าสาวไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไรในเรื่องที่นางไม่มีประสบการณ์

            คนผู้นี้นี่! จะให้นางออกปากว่า ‘มาเถอะช่างอิ่น เชิญท่านลงมือตามสบาย’ หรืออย่างไรถึงจะเข้าใจ

            ทว่าอาจด้วยชะตาฟ้าลิขิต สามีภรรยาอยู่ร่วมกันนานวันเข้าก็เริ่มค่อยๆ รู้จักรู้ใจ

            นี่ถ้ารู้กันว่า อยู่ตามลำพังแล้ว คนหน้านิ่งผู้นั้นถูกภรรยาเรียกว่า ‘เจ้าหมียักษ์’ ส่วนหญิงสาวอ่อนโยนได้รับสมญาจากสามีว่า ‘แม่เสือ’ ละก็

            ผู้คนคงจะแตกตื่นกันมากทีเดียว