คนเกือบได้ตำแหน่งว่าที่ ‘คุณป๋า’ ทำหน้าพิกลแล้วก็แทบจะหลุดขำออกมาดังๆ 

“ผมแก่ขนาดนั้นเชียว...” 

หญิงสาวมองหน้า ‘คุณป๋า’ ที่ประท้วงว่าตัวเองยังไม่แก่แล้วก็ชักคล้อยตาม 

ใบหน้าเข้มดวงตาเรียวตวัดเฉียง กับริมฝีปากหนาได้รูป มองไปก็เหมือนวัยรุ่นตอนปลายเฮี้ยวๆ อยู่เหมือนกัน แต่ถ้าดวงตาคู่นั้นฉายแววเอาเรื่องแบบเมื่อครู่ มันก็ทำให้คนอยู่ใกล้หายใจไม่สะดวกเอาได้ง่ายๆ แต่ก็ห่างไกลกับคำว่าแก่มากมาย 

“ยังไงคุณก็แก่กว่าแก้มหลายปีล่ะ” 

“แค่ห้า...” เขาบอก 

“ตั้งห้าปี!” 

ชายหนุ่มยิ้มบาง ไม่ใส่ใจกับการพยายามเพิ่มช่วงห่างระหว่างวัยของอีกฝ่าย “แล้วรู้เหรอว่าเด็กป๋าเขาต้องทำอะไรกันบ้าง” 

คนถูกถามหน้าแดง ก็ทำไมจะไม่รู้เล่า รู้ดีเชียวล่ะถึงพยายามหลีกเลี่ยงระมัดระวังมาตลอดชีวิตการทำงาน แถมน้ำเสียงเนิบของเขาในประโยคถัดไปก็ทำให้เธอไปต่อไม่ถูกเอาเลย 

“ไม่ได้อยากเป็นป๋าหรอก เรียกซะแก่ อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า”