‘หลินเชียนโม่’ ไม่เคยคิดว่าชีวิตของเธอจะเกิดเรื่องที่ทั้งน่าอัศจรรย์และน่าเศร้าเช่นนี้

เธอได้ย้อนกาลเวลามาปรากฏตัวในยุคสมัยชุนชิวได้อย่างไรก็สุดรู้

ทั้งยังอยู่ในฐานะแรงงานหญิงที่ต่ำต้อยในเหมืองแร่ซึ่งเต็มไปด้วยฝุ่นคลี

ต้องนอนในเพิงหญ้าโกโรโกโสที่ชุกชุมไปด้วยหมัดและยุง

ต้องอยู่ท่ามกลางผู้คนซึ่งล้วนพูดภาษาที่เธอไม่คุ้นชิน

แม้สภาพความเป็นอยู่จะดีขึ้นหลังจากเธอจับพลัดจับผลูรักษาโรคระบาดได้

ทว่าเรื่องนี้หาใช่สิ่งที่เธอปรารถนา...

ด้วยหัวใจที่เฝ้าคิดคำนึงถึงโลกที่จากมา ด้วยจิตสำนึกที่พร่ำบอกว่าเธอไม่ใช่คนของที่นี่

ความหวังหนึ่งเดียวของเธอจึงเป็นการได้เดินทางไปยังภูเขาลูกนั้น

ที่ที่เธอหวังสุดใจว่าจะมีเรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้นอีกครั้งเพื่อพาเธอกลับ ‘บ้าน’

แม้ว่าเธอจะต้องกลายเป็น ‘แรงงานทาสหลบหนี’ และถูกตามล่า

หรืออาจจะต้องแลกมาด้วยการรับใช้ปรนนิบัติบุรุษผู้หนึ่งก็ตาม!

 

 

แม้จะต้องผิดหวังกับการหาหนทางกลับบ้าน แต่การใช้ชีวิตอยู่ในโลกยุคโบราณก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายสำหรับหลินเชียนโม่อีกต่อไป

เธอได้เข้าทำงานในราชสำนัก ทั้งยังได้มีกิจการเป็นของตนเองตามที่ปรารถนา และเหนือสิ่งอื่นใดนั้นคือการที่ต้าหวังจะแต่งตั้งเธอเป็น ‘ฟูเหริน’ สตรีเพียงหนึ่งเดียวที่เขายอมให้อยู่ข้างกาย!

 

ความจริงใจของเขาทำให้เธอรู้สึกหวานล้ำในอก จนปัญญาที่จะต่อต้านขัดขืนใดๆ ได้อีก

 

ทว่าเหตุการณ์ลอบสังหารในคืนหนึ่งทำให้เรื่องราวที่ดูเหมือนจะไปได้ดีกลับพลิกผัน การพลัดพรากจากเขากลายเป็นเรื่องที่เธอต้องเผชิญนับจากนั้น...

 

แต่หลินเชียนโม่หรือจะยอมแยกจากชั่วนิรันดร์... เธอจะต้องกลับไปอยู่กับเขา หลังตายแล้วก็ฝังร่วมสุสาน มีชื่ออยู่ในบันทึกประวัติศาสตร์ร่วมกัน!