หนี้สินของสกุลถานมีร่วมสองแสนกว่าตำลึง ต่อให้ปราสาทเขาหลิวขจีร่ำรวยเพียงใด แต่การจ่ายหนี้ก้อนโตให้ผู้อื่นโดยไม่หวังอะไรไม่มีทางเป็นไปได้ ในฐานะพ่อค้าแล้วย่อมต้องมองเห็นผลกำไรถึงยอมลงทุนมิใช่หรือ

‘ถานเจาจวิน’เข้าใจกฎการค้าเป็นอย่างดี ความเจ้าเล่ห์แสนกลคือคุณสมบัติโดดเด่นไม่เป็นรองรูปร่างหน้าตาอันงดงาม ดังนั้นนางไม่จำเป็นต้องเปลืองแรงขบคิดก็รู้ได้ว่าเรื่องนี้ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลัง เป็นพวกเขาที่เจตนา ‘เลือก’นาง แล้วสร้างบุญคุณครั้งนี้ขึ้น!

นางต้องรู้ให้ได้ว่าทำไม ก่อนยื่นเงื่อนไขกลับไป เพราะคนอย่างถานเจาจวินก็ไม่นิยมทำการค้าขาดทุนเหมือนกัน!