เราคิดว่าโลกใบนี้มันค่อนข้างจะสัปดนอยู่สักหน่อย

หลังกลับมาเกิดใหม่เราเลยรู้สึกกลัวอยู่บ้าง

มหาเสนาบดีของเราติดนิสัยชอบเขียนจดหมายรักเป็นงานอดิเรก

ไม่เพียงแค่ชอบเขียน แต่ยังชอบส่งจดหมายรักพวกนั้นมาให้เราอ่านอีกต่างหาก

ส่วนแม่ทัพใหญ่ของเรานั้น พอมีเวลาว่างหน่อยก็จะต้องเข้าวังพร้อมถือของแทนใจชิ้นหนึ่ง ที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน มาเรียกร้องให้เรารับผิดชอบ

แต่ที่น่ากลัวที่สุดก็คือท่านราชครู กลางค่ำกลางคืนชอบดอดมาที่ห้องบรรทมของเรา

แล้วชวนเราถกเรื่องศิลปะในห้องหอ

เราว่าโลกใบนี้ท่าทางจะวิปริตวิปลาศไปเสียแล้ว

โชคดีที่พอกลับมาเกิดใหม่ ‘เราก็ยังคงสง่าผ่าเผยแบบนี้’

แต่เตียงบรรทมมังกรของเรามันรับน้ำหนักมากๆ ไม่ค่อยได้นะ!