สำหรับนางกำนัลผู้ทำงานอยู่ในวังหลวง หากเลือกได้ ไม่ว่าใครก็ล้วนแล้วแต่อยากจะหลีกหนีการไปทำงานที่สถานที่อันแสนเปลี่ยวร้างผู้คนและแฝงรอยซึมเศร้าเช่นตำหนักเย็น ซึ่งเห็นจะยกเว้นเพียง ‘ซือหยวนเอ๋อร์’นางกำนัลน้อยผู้โปรดปรานการทำงาน ณ ที่แห่งนี้เหลือเกิน

แต่ช่างน่าตายนักที่นางกลับหาเรื่องพาตนเองไปสู่ความวุ่นวายโดยแท้ ทำให้ความสงบสุขของนางมีอันต้องมลายหายไป สถานะไร้เจ้านายที่มีมาตลอดคล้ายจะจบสิ้นลง เมื่อบุรุษผู้หนึ่งสั่งให้นางคอยช่วยงานเขาแต่โดยดี หาไม่แล้วนางอย่าได้คิดฝันว่าจะรอดพ้นเงื้อมมือเขาไปได้!