ตลอดชีวิตของ'เนป' สิ่งที่เขาเกลียดมากที่สุดก็คือแวมไพร์
เขายอมที่จะรับใช้ศาสนจักรก็เพื่อจะกำจัดอมนุษย์ให้หมดสิ้นไปจากโลก
แต่แล้วเบื้องบนก็ได้มอบภารกิจให้กับเขา
ด้วยการคุมตัวแวมไพร์ที่แข็งแกร่งที่สุดไปยังสุสานของศาสนจักรที่อยู่อีกประเทศหนึ่ง
เพื่อใช้ไฟอันศักดิ์สิทธิ์เผามันให้เป็นเถ้าธุลี เรื่องราวมันคงจะง่ายกว่านี้หากแวมไพร์ตนที่ว่าไม่ใช่ 'วาเลนไทน์' แวมไพร์ที่กัดเนปแล้วทำให้เขามีเศษเสี้ยวความเป็นอมนุษย์อยู่ในตัวแบบนี้
มิหนำซ้ำพอเดินทางด้วยกัน วาเลนไทน์ก็เอาแต่นัวเนียเขาและยังขยันบอกรักแทบทุกวัน!!
วาเลนไทน์พูด ทำตัวเป็นลูกแมวน้อยแสนเชื่องมองเขา ทั้งที่มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายยิ่งกว่าแมวพันเท่า
"อยากโดนตัดลิ้นใช่ไหม! พูดอยู่ได้ฉันจะอ้วก!"
"ถ้าโดนตัดลิ้นด้วยฝีมือของเนป ผมก็ยินดี แต่ผมจะไม่เลิกบอกรัก หากพูดไม่ได้ ผมก็ใช้การกระทำบอกเอง"
เนปยกเคียวขึ้นมา
"แกจะทำอะไร? อีกอย่างทำไมแกเอาแต่บอกรักฉันอยู่ได้ คิดจะปั่นหัวให้ฉันใจอ่อนหรือยังไง!"
"ผมไม่ได้ปั่นหัว แต่ผมพูดออกมาจากใจจริง"
วาเลนไทน์ยืดตัวขึ้น มีอะไรบางอย่างในดวงตาสีแดงคู่นั้นที่ทำให้หัวใจของเนปวาบไหวอย่างที่ไม่เคยเป็น
"ผมรักคุณ ต่อให้คุณตายจากไป หัวใจของผมก็จะมีแค่คุณคนเดียวเท่านั้น"