Sky & Sea ท้องฟ้ากับทะเล
ผู้แต่ง ตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ
“เขาว่ากันว่ากินอมยิ้มแล้วจะทำให้ยิ้ม” จริงหรือเปล่าไม่รู้ แต่ผมเชื่ออย่างนั้นนะ
“นายพกของแบบนี้ด้วยเหรอ?” อีกฝ่ายถามกลับมาอย่างไม่เชื่อสายตา
ผู้ชายพกอมยิ้มมันทำไมเหรอ?
“มันช่วยได้นะโดยเฉพาะเวลาเบื่อๆ เครียดๆ หรือตอนกำลังเศร้า”
ท้องฟ้าเงียบไปนานจนผมนึกว่าเขาเดินออกไปแล้วถ้าไม่ติดว่ายังเห็นกระเป๋าเขาวางแหมะอยู่ที่พื้นล่ะก็นะ ผมถือเจ้าอมยิ้มรสโคล่าค้างไว้อย่างนั้นจนเมื่อยแขน กะว่าจะชักมือกลับถ้าอีกฝ่ายไม่ต้องการมัน
“จะลองดูก็แล้วกัน” แต่แล้วเสียงทุ้มที่ฟังดูอ่อนลงจากเมื่อกี้เล็กน้อยก็ดังขึ้นพร้อมกับมือใหญ่ที่ยื่นมารับอมยิ้มไป ในจังหวะนั้นมือของเราทั้งคู่สัมผัสกันอย่างแผ่วเบา แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่ผมก็รู้สึกได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจที่แรงขึ้นอย่างรวดเร็ว
ใจเต้นแรงแบบนี้ผมจะช็อกตายไหมเนี่ย?