'หลิ่วจวินฉือ' รู้สึกเวทนาจับใจ
หลังจากที่ได้รู้จักกับ 'หวงหราน' มากขึ้น
ถึงทราบว่าชายคนนี้ไม่ได้เสแสร้ง
เป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ

กลายเป็นหลิ่วจวินฉือที่อ่อนโยนขึ้น
ถึงขั้นที่ว่าขณะกำลังย่ำยี ยังคำนึงถึงความรู้สึกของหวงหราน
หรือการที่ข่มเหงอีกฝ่ายบ่อยๆ จะบ่มเพาะเป็นความรักขึ้นมาได้?

เขาไม่ใช่พวกวิตถารเสียหน่อย
แต่เมื่อพบว่าหวงหรานจะตีตนออกห่าง
หลิ่วจวินฉือกลับยิ่งประจักษ์ชัด
ถึงความรักที่ซ่อนลึกในใจแต่เป็นตนที่ปฏิเสธมาตลอด