อิ๋นหลิง เด็กสาววัยปักปิ่น ต้องอยู่บ้านเพียงลำพังเมื่อพ่อของเธอไปหายอดดวงใจ และพี่ชายก็ออกตามหาพ่ออีกที แต่ความสงบหาได้มีไม่ เมื่อหนุ่ม ๆ เข้ามาวนเวียนกับนางอย่างหาทางเลี่ยงไม่ได้ บ้างนอนพะงาบอยู่หน้าบ้าน บ้างนอนถูกพิษเจียนตายวันฝนพรำ ทะลุหน้าต่างจนของพังพินาศ หรือแม้กระทั่งทะลุหลังคาลงมาจนเป็นรู บ้านที่เธอรักเริ่มวุ่นวายขึ้นเมื่อบุรุษรูปงามทั้งสี่หาได้แยกย้ายกลับไปที่บ้านของตน กลับสิงสู่บ้านของเธอราวสัมภเวสี ได้แต่พูดไปว่า กลับบ้านของพวกท่านไปซะ !!

บุรุษชุดขาว ผู้นอนแหง่กอยู่หน้าบ้านและคลานมาถึงห้องข้า
บุรุษชุดแดง ที่นอนแหมะบาดเจ็บเป็นซากอยู่หน้าบ้านเช่นกัน
บุรุษชุดลายเมฆ ที่ทะลุหน้าต่างเข้ามาจนข้าวของพังพินาศ
บุรุษชุดเหลืองลายมังกร องค์ชายผู้ทะลุจากหลังคาจนเป็นรูกว้างจนเห็นดาว
“ไม่ใช่ว่าบ้านของพวกท่านไฟไหม้ แล้วหนีมาหลบภัยอยู่ที่บ้านข้าใช่ไหม”
ข้ามองบุรุษรูปงามทั้งสี่ที่สิงสถิตในบ้านของข้าราวกับบ้านของตัวเอง
อยู่ก็รำคาญไล่อย่างไรก็ไม่ไป จะอยู่ตอบแทนบุญคุณหรืออยู่พังบ้านข้ากัน
ข้าหายใจเข้าลึก ๆ ได้แต่พูดออกไปว่า
“กลับบ้านพวกท่านไปซะ !!