กลิ่นน้ำหมึกและกลิ่นหอมของกระดาษ... คือกลิ่นที่นางโปรดปรานและหลงใหล

แม้ภายนอก ‘เสวียนจี’ จะเป็นเพียงสาวใช้คนหนึ่งในคฤหาสน์สกุลเนี่ย

แต่ความพิเศษของนาง การที่นางอ่านออกเขียนได้ก็ทำให้นางกลายเป็นที่สนใจของผู้อื่น

เหตุใดจึงต้องเป็นเช่นนี้นะ ทั้งๆ ที่นางอยากอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้อย่างเรียบง่าย

เฝ้าดู ‘เขา’ คุณชายสกุลเนี่ยผู้หนึ่งที่นางชื่นชอบอย่างจริงใจอยู่ในมุมของตนเองแท้ๆ

ทว่าเขาในยามนี้ก็มิค่อยน่าชื่นชมเช่นในกาลก่อนแล้ว

นอกจากเขาจะไม่ได้โลดแล่นอยู่ในวงการการเขียนเช่นแต่ก่อน ยังเจ้าอารมณ์และเก็บตัวยิ่ง

กระทั่งยามรู้ว่านางหลงใหลตนเองก็ยังใช้ ‘ความบริสุทธิ์’ ของนางมาเป็นเครื่องพิสูจน์!

แต่จะเป็นอย่างไรก็ช่างเถิด อย่างไรเสียวันหนึ่งนางก็ต้องจากที่นี่ไป

ต้องจากไป ก่อนที่จะมีผู้ใดล่วงรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของนาง!