นกล่องของขวัญนั้นน่ะหรือคะ ฉันเห็นอดีตเมื่อวันวานวางอยู่ในนั้น สภาพยังดี เพราะทะนุถนอมเอาไว้ด้วยฝีมือแม่และพ่อ ในกล่องของขวัญของวันวาน แม่หยิบขึ้นมาให้ดูแต่ละชิ้นแล้วเล่าให้ฟังว่า…ชิ้นไหนคือร้อยยิ้ม…ชิ้นไหนคือเสียงหัวเราะ…ชิ้นไหนคือหยาดน้ำตา…ชิ้นไหนคือความผิดหวัง…และชิ้นไหนคือความสมหวัง ทุกชิ้นประกอบกันเขาเป็นของขวัญที่แม่ตั้งใจหยิบยื่นให้ฉัน เผื่อว่าวันหนึ่งฉันอาจจะมีประสบการณ์…อย่างพ่อและแม่ จะได้รู้ตัวว่าควรเตรียมตัวอย่างไรเพื่อที่จะเผชิญทั้งเสียงหัวเราะ…และน้ำตา

แล้ววันหนึ่ง เมื่อวันพรุ่งนี้กลายเป็นวันวานไปแล้ว ฉันอาจจะมีกล่องของขวัญอีกสักกล่องหนึ่งยื่นส่งให้ ‘ตัวน้อย’ ของฉันอีกเหมือนกัน